---

Ενα Βήμα Μπροστά (2012) - Μεταφρασμένος Τίτλος: One Step Ahead
Ντοκιμαντέρ | 126'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 11 Απρ 2013 Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ελληνικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Η περίπτωση είναι ιδιάζουσα. Ο Δημήτρης Αθυρίδης, που έχει αποδείξει ξανά την τεχνική αξία του, παραδίδει ένα υποδειγματικό ντοκιμαντέρ-προσωπογραφία, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι όλα τα συγκεκριμένα του είδους, ώστε να έχει νόημα η ύπαρξη τους σε σκοτεινή αίθουσα. Πιάνει το πρόσωπο του Μπουτάρη με μια αξιοζήλευτη σφαιρικότητα και φαντάζει να το «χαρίζει» στον θεατή, με επίκεντρο μάλιστα μια στιγμή σταθμό στην πορεία του, αυτήν της εκλογής του ως δήμαρχο της Θεσσαλονίκης. Μαζί με αυτά, μια ροή που δεν σε αφήνει να κουραστείς και όμορφες γωνίες λήψης συμπληρώνουν αυτό που λέμε «καλό ντοκιμαντέρ». Όμως…

Το όλο θέμα, έστω κι εκ των προτέρων, αποδεικνύεται μια σινεφιλική απάτη, στην οποία ο δημιουργός του φιλμ αφήνεται άνευ όρων. Ο πρώτος λόγος ανήκει στον ίδιο τον Μπουτάρη, που έχει κάθε ευκαιρία να συγκινήσει τον θεατή και να τον κάνει «ψηφοφόρο» του. Γοητευτικό ως μία έννοια, αλλά η συνέχεια της πορείας του δημάρχου μάλλον προδίδει τα περισσότερα από τα λεγόμενα του στην ταινία και ακυρώνει κάθε καλή πρόθεση που έχει ένας πολιτικοποιημένος θεατής, με το ντοκιμαντέρ να μην αφήνει διόλου έξω από τα συστατικά του την πολιτική. Θα μου πείτε, θα έπρεπε με το ζόρι ο σκηνοθέτης να περιμένει τη συνέχεια της ιστορίας επί του πρακτέου; Ίσως όχι. Απλά, λίγο ένστικτο δεν έκανε ποτέ κακό…

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Ο Γιάννης Μπουτάρης αποτελεί μια εξέχουσα προσωπικότητα του ελληνικού επιχειρηματικού χώρου, αλλά και μια αρκετά ιδιόμορφη παρουσία του αντίστοιχου πολιτικού. Έχοντας αναλάβει σε νεαρή ηλικία την οικογενειακή οινοπαραγωγική επιχείρηση, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στον συγκεκριμένο τομέα. Παράλληλα, σε εφηβική ηλικία γνωρίζει κι ερωτεύεται παράφορα τη μέλλουσα γυναίκα του, Αθηνά, με την οποία θ` αποκτήσει τρία παιδιά. Τη δεκαετία του 1980, αρχίζει να φλερτάρει με τον αλκοολισμό, απ` τον οποίο καταφέρνει ν` απεξαρτηθεί το 1991. Έκτοτε, ο Μπουτάρης έχει συμβάλλει ενεργά σε διάφορες περιβαλλοντικές οργανώσεις, χωρίς να έχει πάψει να λαμβάνει τιμητικά βραβεία για την επιχειρηματική του δράση. Το 2006, κατεβαίνει για πρώτη φορά ως ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, συγκεντρώνοντας το 16% των ψήφων και το 2010, σε ηλικία 68 ετών, καταφέρνει να εκλεγεί στο πολιτικό αξίωμα, έχοντας την ευκαιρία να πραγματοποιήσει την πολυπόθητη ανατροπή ενός χρόνιου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Η ιδιαιτερότητα του νυν δημάρχου Θεσσαλονίκης είναι ότι δεν ανήκει στον πολιτικό χώρο, δεν γνωρίζει τα πολιτικά παιχνίδια κι αρνείται, κατά την προεκλογική του εκστρατεία, να ενστερνιστεί την «πρέπουσα» συμπεριφορά των πολιτικών προσώπων. Έτσι, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του να πείσει τους ψηφοφόρους να τον εμπιστευτούν, δεν προβάλλει κάτι διαφορετικό απ` αυτό που είναι. Δεν προσπαθεί να κρύψει την απεξάρτησή του από τον αλκοολισμό, δεν διστάζει να πει, χάριν αστεϊσμού, ότι ίσως θα έπρεπε να υπάρξει ζώνη πορνό σε κρατικό κανάλι, να αποκαλέσει «μουτζαχεντίν» τον αρχιεπίσκοπο και ν` αναπτύξει το επιχειρηματικό του όραμα για τον δήμο, που περιλαμβάνει εντός των άλλων και την εκμετάλλευση διαφόρων μνημείων της βυζαντινής περιόδου.

Όπως είναι λογικό, λοιπόν, ο αέρας ανανέωσης που φέρνει μαζί του ο Γιάννης Μπουτάρης, μαζί με τους υποστηρικτές του, σηκώνει και θύελλα αντιδράσεων από τους πιο συντηρητικούς πολίτες, οι οποίοι είναι κι αυτοί που χαρακτηρίζουν τον νομό της συμπρωτεύουσας. Έτσι, οι δημοτικές εκλογές του ‘10 μετατρέπονται σε θρίλερ, καθώς τα ποσοστά Μπουτάρη-Γκιουλέκα συνεχώς μεταβάλλονται, καθιστώντας αδύνατη την οποιαδήποτε προσπάθεια πρόβλεψης του αποτελέσματος.

Τοιουτοτρόπως, μέσω της κινηματογράφησης των τελευταίων δέκα εβδομάδων του προεκλογικού αγώνα του Γιάννη Μπουτάρη, επιτυγχάνεται ταυτόχρονα η ανάδειξη ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, το οποίο χρίζει ενός ανανεωτικού αέρα για να ξεκινήσει ν` αναπνέει, αλλά και της προσωπογραφίας ενός ικανότατου και καταξιωμένου έλληνα οραματιστή, ο οποίος φαίνεται να έχει τα μέσα και τη διάθεση να αναπλάσει τον δήμο όπου γεννήθηκε.

Με την παρεμβολή σκηνών από την προσωπική του ζωή, αλλά και την προβολή βίντεο από το αρχείο της οικογένειας Μπουτάρη, το πορτραίτο του πολιτευόμενου Γιάννη αναπτύσσεται με μεγάλη πληρότητα και μέσω ενός πολύ όμορφου τρόπου, παρόλο που χρονικά το κομμάτι αυτό καλύπτει μόνο το 1/4-1/3 του συνολικού φιλμ. Το ατόπημα όμως είναι ένα: εφόσον δεν είναι μια καθαρή προσωπογραφία, αλλά εμπεριέχει, αν δεν εστιάζει κατά κύριο λόγο στην ανάδειξή της, την ισχύουσα κατάσταση της ελληνικής πολιτικής σκηνής, μήπως ο δημιουργός της θα έπρεπε να επιλέξει να προβάλλει την ταινία του αφού έχει ολοκληρωθεί, έστω η πρώτη, αν λάβουμε υπόψιν την πιθανότητα επανεκλογής, θητεία τού νυν δημάρχου, για να μην εκληφθεί από κάποιους ως μια προσπάθεια αγιογραφίας του συγκεκριμένου προσώπου;

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Μαριλένα Ιωάννου

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.