---

W.E. (2011)
Ιστορική | 119' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 15 Μαρ 2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 5/9/2012 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά - Ρωσικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.25/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα. Ο βασιλιάς που απαρνήθηκε τον θρόνο του για τη γυναίκα που αγαπούσε. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ποιος θα ήθελε να δούμε την καρδιά πίσω από τη «αφιλότιμη» διασημότητα; Ποιος θα ήθελε να δούμε τον πόνο που μπορεί να επιφέρει η ευθύνη επί ενός λαού; Εκτός από τον πρωθυπουργό μας (!), σίγουρα η Madonna θα ήταν μια από αυτούς κι αφήνει στην πάντα κάθε έννοια αντισυμβατικού που είχε αφήσει να εννοηθεί με το Ηθική και Χυδαιότητα, πηγαίνοντας βουρ για Όσκαρ. Πού πας βρε Καραμήτρο; Το W.E. διασώζεται για έναν απλό και μοναδικό λόγο από το απόλυτο «τίποτα» της χρονιάς του: μέσα από μια πληθώρα μεγαλόσχημων επιδιώξεων της σκηνοθέτιδας του, κάποιες λεπτομέρειες καταφέρνουν να περάσουν με ομαλότητα στην οθόνη. Μιλάω για την, ούτως ή άλλως, συμπαθέστατη Βρετανίδα ηθοποιό Andrea Riseborough, με το ατόφια αριστοκρατικότατο ύφος της, και την όλη καλλιτεχνική επιμέλεια που δεν βρέθηκε άδικα στα Όσκαρ μέσω κοστουμιών.

Κατά τα άλλα, έχουμε ένα απόσπασμα της ιστορίας που παρακολουθήσαμε στο Ο Λόγος του Βασιλιά, αλλά είναι εμπλουτισμένο με τέτοιο σνομπισμό, που απορώ αν βρεθεί ένας «κοινός θνητός» να συγκινηθεί με το όλο ρομάντζο που πλασάρεται. Στον «Λόγο», κύριο θέμα ήταν η προσγείωση της αριστοκρατίας, ενώ εδώ πάμε κάτι δεκαετίες όπισθεν, όταν και η αριστοκρατία εμπλούτιζε τα όνειρα της αφελούς κοπελίτσας που ενώ δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ονειρεύονταν παλάτια και ξανθούς πρίγκιπες, αντί να κοιτάει να φτιάξει τη ζωή της. Τα χειρότερα, όμως, τα έχουμε όταν η Madonna προσπαθεί να κρίνει την όλη κατάσταση. Ανακατώνει ένα «αρτιστίκ» ύφος με ένα «φλατ» σενάριο και ούτε χαρακτήρες επιβιώνουν, ούτε η πλοκή γίνεται ποτέ ενδιαφέρουσα, χάνοντας τόσο το «αρτ» κοινό, όσο και τις κυρίες που θα ήθελαν ένα πλουμιστό ρομάντζο. Από τις δύο της δημιουργίες, δεν έχω σχηματίσει τα καλύτερα για τον τρόπο σκέψης της βασίλισσας της ποπ, που μάλλον ξεκίνησε να σκηνοθετεί για να φανεί υπεράνω από τα μιλιούνια που αγοράζουν τους δίσκους της, παρά να βρει τον εαυτό της μέσα από την έβδομη τέχνη. Εγώ δεν την «ψώνισα» ποτέ, άλλοι θα έπρεπε καταρχάς να προσβληθούν…

Βαθμολογία: (0.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.