ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=715510&page=4]
Le Grand Amour (1969)
ΠΛΟΚΗ: O ερωτύλος, παρτουζιάρης νεαρός Pierre (Pierre Etaix) αγαπιέται με την ντροπαλούλα Frorence (Annie Fratellini) και την παντρεύεται, γινόμενος "σώγαμπρος" στην βιομηχανία του πεθερού του.
Η ζωή με την Frorence κυλάει αστικά και ήρεμα, παρόλα τα κουτσουμπολιά της μικρής πόλης για την οικογενειακή ευτυχία τους, μέχρις που ο Pierre ερωτεύεται σφοδρά την χυμώδη, νεαρή καινούργια γραμματέα του και τότε χάνει το φώς του. Παραμελεί την γυναίκα του, την δουλειά του και την ζωή του, σκεπτόμενος μόνο την γραμματέα...
Η Frorence, που δεν ανέχεται άλλο την κατάσταση φεύγει για μεγάλες διακοπές και "ανανεώνεται" πλήρως...
Στον γυρισμό της, ο Pierre που έχει χάσει το ενδιαφέρον του για την μικρή γραμματέα, την συναντά ευτυχισμένος. Αλλά, η ανοχή του "σπασμένου τζαμιού" αντέχει μόνο λίγα λεπτά....
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ο Pierre Etaix ξεκίνησε την καριέρα του ως κλόουν σε τσίρκο και καμπαρέ και σχεδιαστής μοντέρνας τέχνης.
Το 1954 συνάντησε τον Jacques Tati, ο οποίος του ζήτησε να ζωγραφίσει τα storyboards για την κωμωδία «Ο Θείος Μου», και ο  Etaix σχεδίασε τη θρυλική φιγούρα του κυρίου Hulot στο πολύχρωμο πόστερ της ταινίας.
Γενικά το στιλ των ταινιών του Etaix "φέρνει"¨προς την μοναχική ιδεολογία του Jacques Tati, αλλά κατα την γνώμη μου δεν το πλησιάζει: Ο Tati στήριξε το κωμικό μέρος των ταινιών του ισόποσα στα gags και τον γκαφατζίδικο χαρακτήρα του κ. Hulot, ενώ ο Etaix -αντίθετα- στήριξε το σύνολο της κωμικής δημιουργίας του στα gags, που από μόνα τους κάπου κουράζουν...
Η ταινία διαθέτει κάποιες πρωτότυπες ιδέες (οπως τα κρεβάτια-αυτοκίνητα, που συμπεριφέρονται στον δρόμο με οδική συμπεριφορά, ή, εκεί που ο Pierre και η Florence χωρίζουν την περιουσία τους στην μέση -κυριολεκτικά...).
Οπωσδήποτε, μνημείο στον screwball Ευρωπαικό κινηματογράφο, στον οποίο οι Γάλλοι συνέβαλαν τα μέγιστα [ΚώσταςΚΓΠ09022018](8/10)