---

Red Lights (2012)
Τρόμου | 113' |
	Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.54/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Πόσο πολύ θέλεις να πιστέψεις; - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 26 Σεπτέμβριου 2012

Η Δρ Margaret Matheson (Sigourney Weaver) και ο βοηθός της, ο Tom Buckley (Cillian Murphy), είναι δύο ακαδημαϊκοί που σαν κύρια ασχολία τους έχουν να μελετούν και να ξεσκεπάζουν μέντιουμ και γενικά απατεώνες που ισχυρίζονται πως έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Simon Silver (Robert De Niro) είναι ένας διάσημος mentalist που αποσύρθηκε πριν από 30 χρόνια από το προσκήνιο, μετά το θάνατο υπό περίεργες συνθήκες ενός σκεπτικιστή που τον αμφισβητούσε, κατά τη διάρκεια μιας «παράστασης» του. Ο Silver ετοιμάζει ένα θριαμβευτικό comeback και ο Tom θέλει αυτός και η Matheson να τον ξεσκεπάσουν μια και καλή, αλλά αυτή αρνείται πεισματικά. Ο Tom αποφασίζει να αναλάβει μόνος του την υπόθεση και αυτή του η απόφαση θα έχει δραματικές συνέπειες για όλους.

Το πρώτο μέρος του «Red Lights» μάς συστήνει τη Δρ Matheson και τον Tom Buckley και τη δουλειά τους και είναι μακράν το πιο ενδιαφέρων κομμάτι της ταινίας. Η χημεία της Sigourney Weaver και του Cillian Murphy στην οθόνη είναι πάρα πολύ καλή και βοηθάει πολύ να φανεί και να γίνει πιστευτή η σχέση μάνας και γιου που έχουν οι δύο χαρακτήρες. Μου άρεσε επίσης πολύ το γεγονός ότι οι δύο χαρακτήρες κάνουν τη δουλειά και την έρευνα αυτή για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Η Matheson θέλει απεγνωσμένα να βρει γερές αποδείξεις για την ύπαρξη του υπερφυσικού (πράγμα που φαίνεται και από την αφίσα που υπάρχει στο γραφείο της, η οποία είναι σχεδόν ίδια με τη κλασική αφίσα «I Want To Believe» που είχε στο δικό του γραφείο ο Fox Mulder των X-Files), ενώ ο Tom είναι πεπεισμένος πως όλα τα μέντιουμ και οι mentalist είναι τσαρλατάνοι που εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη και θέλει να τους σταματήσει. Γενικά, οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι πολύ καλογραμμένοι και κάνουν το πρώτο μέρος του «Red Lights» να σου κρατάει πολύ εύκολα τη προσοχή και το ενδιαφέρον.

Περίπου στη μέση του «Red Lights», όμως, συμβαίνει ένα πολύ σημαντικό γεγονός (δεν μπορώ να πω τι είναι για να αποφύγω τα spoilers, αλλά θα το καταλάβετε αν δείτε τη ταινία) και σηματοδοτεί την έναρξη του δεύτερου μέρους του και η ποιότητα της ταινίας παίρνει αμέσως τη κάτω βόλτα. Ο Robert De Niro, που μέχρι τώρα ήταν στο παρασκήνιο, γίνεται το επίκεντρο της πλοκή και αποκτά το ρόλο του κακού της ιστορίας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ταινία από μεταφυσικό δράμα να μετατραπεί σε θριλεράκι με πολλά άσκοπα «ξαφνιάσματα», που όμως ποτέ δεν είναι πολύ τρομακτικό και δεν παρουσιάζει έντονο suspense.

Εκεί όμως που μάλλον θα σας χαλάσει τελείως το «Red Lights», είναι το τέλος του. Στα τελευταία λεπτά της ταινίας γίνονται δύο ανατροπές, η μία είναι λίγο – πολύ αναμενόμενη και είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα τη δείτε να έρχεται από μίλια μακριά. Η δεύτερη όμως, έρχεται κυριολεκτικά από το πουθενά και εκ πρώτης όψεως, όχι μόνο είναι τελείως παράλογη, αλλά ακυρώνει και σχεδόν όλη τη ταινία. Ομολογώ ότι μετά το πρώτο σοκ, ξαναείδα με πιο καθαρό κεφάλι τη δεύτερη ανατροπή και δε μου φάνηκε τόσο παράλογη. Παρόλα αυτά, θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένο το να αναφωνήσει κάποιος «άσε μας ρε φίλε» μετά το τέλος της ταινίας και να πει ότι σπατάλησε δυο ώρες από τη ζωή του.

Το σενάριο και τη σκηνοθεσία του «Red Lights» είναι του Ισπανού Rodrigo Cortes, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια μας έδωσε το πολύ καλό Buried. Εδώ ο Cortes φαίνεται πως υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή και ατμοσφαιρική, αλλά το σενάριο έχει πολλά προβλήματα. Πέρα από αυτά που ανέφερα παραπάνω, η ταινία μοιάζει να διαδραματίζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν που μοιάζει στο δικό μας, αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Στο κόσμο του «Red Lights», καθηγητές πανεπιστημίου διδάσκουν μαθήματα ξεμπροστιάσματος μέντιουμ και τα Πανεπιστήμια έχουν υπερσύγχρονα εργαστήρια που ασχολούνται αποκλειστικά με τη μελέτη των mentalist. Επίσης, διάφοροι τύποι σαν τον Uri Geller είναι πιο δημοφιλείς από ηθοποιούς και rock stars και τα εισιτήρια στις «παραστάσεις» τους κοστίζουν κάτι χιλιάδες δολάρια και ΟΛΑ τα ΜΜΕ έχουν πρώτο θέμα τα κατορθώματα τους...

Οι δύο πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους και σίγουρα η ερμηνεία της Sigourney Weaver είναι η καλύτερη της εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο De Niro δίνει και αυτός μια αξιοπρεπή ερμηνεία αλλά προς το τέλος χάνει λίγο τον έλεγχο με ελαφρώς κωμικά αποτελέσματα. Για να είμαι δίκαιος όμως, μεγάλη ευθύνη γι` αυτό, φέρει το σενάριο. Σας προκαλώ να κρατήσετε τα γέλια σας βλέποντας τον De Niro να ουρλιάζει «τολμάς να αμφισβητείς τις δυνάμεις μου;» Η μεγάλη μου συμπάθεια, η Elizabeth Olsen, παίζει τη κοπέλα του Tom και χαραμίζεται σε έναν πολύ δεύτερο και ψιλό-άσκοπο ρόλο. Το cast ολοκληρώνει ο πάντα καλός Toby Jones, στον ρόλο ενός συναδέλφου της Δρ Matheson.

Παρά τα ελαττώματα του, το «Red Lights» δεν μπορώ να πω πως δεν βλέπεται ή είναι απαίσιο. Το σώζουν το πολύ καλό πρώτο μέρος του και το πολύ δυνατό cast. Εν κατακλείδι, είναι απλά μια κάπως ενδιαφέρουσα ταινία με ένα τέλος που σίγουρα θα εκνευρίσει πολύ κόσμο. Το τραγικό της ιστορίας είναι πως υπήρχαν τα κατάλληλα υλικά για μια πολύ καλή ταινία, αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι απλά μέτριο. Λίγη παραπάνω προσοχή στο σενάριο θα βελτίωνε πολύ τα πράγματα.

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Θεόδωρος Μαρίνος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.