---

Les Adieux a la Reine (2012) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Αντίο Βασίλισσα - Γνωστό και ως: Farewell, My Queen
Ιστορική | 100' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 28 Ιουν 2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 20/11/2012 Διανομή: Seven Films/Σπέντζος Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Γαλλικά - Αγγλικά - Γερμανικά - Ιταλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Δεν είναι η μεγάλη παραφωνία στη μυθική αξιοπρέπεια που εμπνέει μια γαλλική ιστορική ταινία, αλλά δεν προσφέρει ούτε λιθαράκι παραπάνω σε αυτόν τον μύθο. Έχει τις βασικές χάρες που συνεπάγεται ο όρος, αλλά το πρώτο εντυπωσιακό μισάωρο ήταν μοιραίο να ξεφουσκώσει υπό την αδυναμία του σεναρίου να καταρτίσει έναν ισχυρό αφηγηματικό κορμό. Ο Benoit Jacquot κοιτάει τόσο ενδοφλέβια, ως προς την τάση του για ρεαλισμό, αλλά και τόσο απόμακρα, ως προς όλα τα υπόλοιπα, τη βασιλική αυλή τις κρίσιμες ώρες της πτώσης της. Μάλιστα, φαντάζει αρχικά σοφή η αποστασιοποίηση επί μιας ουσιαστικής αφήγησης, αφού έχουμε ένα τολμηρό ιστορικό «θρίλερ», με κρυμμένα στοιχεία από ντοκιουντράμα. Βρισκόμαστε στο απειλητικά ήρεμο επίκεντρο μιας Γαλλίας που καίγεται και σε λίγο θα τσουρουφλίσει κι αυτό. Η παντελής απουσία επίδειξης της επαναστατικής πλευράς, χτίζει έναν τύπο υπαινικτικού τρόμου που λειτουργεί ευαίσθητα στο συναίσθημα του θεατή.

Όμως, η ταινία δεν διαρκεί μισή ώρα. Ο κεντρικός χαρακτήρας, αυτός μιας αδιόρθωτης φιλοβασιλικής, είναι τόσο καλά χτισμένος κι ερμηνευμένος που μας λυπεί η μηδαμινή εξέλιξη της επί των γεγονότων. Ο Jacquot αμελεί τους υπόλοιπους χαρακτήρες, αλλά και τη δημιουργία μιας πλοκής, ικανής να πάρει το σενάριο παραπέρα από την αρχική εικόνα. Ένα πολύ αδύναμο σενάριο, με ελάχιστους έξυπνους διαλόγους και με σημεία φλυαρίας. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα ικανό μοντάζ που θα βοηθούσε μια πιο γρήγορη εξέλιξη των πράξεων, έτσι ώστε, τουλάχιστον, να επένδυε η ταινία πιότερο πάνω στην αγωνία περί του αγνώστου εχθρού. Θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει το φιλμ κι ως φιλοβασιλικό. Η άποψη μου, όμως, είναι πως αυτό θα ήταν αληθινά άκαιρο κι αντι-σινεφιλικό. Υπάρχουν, άλλωστε, αρκετές λεπτομέρειες που αποδεικνύουν πως ο δημιουργός πασχίζει να μη ξεφύγει πολύ εκ του ρεαλισμού κι όταν μπαίνει ο ρεαλισμός, χάνεται η ουσία της προσωπικής προτροπής σε σκέψεις. Εντέλει, η ταινία που άνοιξε το φεστιβάλ του Βερολίνου, δεν ανοίγει νέους δρόμους σε ένα αγαπημένο είδος ταινιών, αυτό της μυθοπλαστικής αναπαράστασης της ιστορίας.

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.