ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Γενικές Πληροφορίες
Rebelle (2012)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Μάγισσα του Πολέμου - Γνωστό και ως: War Witch |
|
Πολεμικό Δράμα | 90' | |
![]() |
Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Γαλλικά - Λινγκαλά |
![]() |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Συντελεστές : |
||||
![]() | Rachel Mwanza | Ηθοποιός | ....Komona | |
Alain Lino Mic Eli Bastien | Ηθοποιός | ....ο διοικητής | ||
Serge Kanyinda | Ηθοποιός | ....ο μάγος | ||
Ralph Prosper | Ηθοποιός | ....Boucher | ||
Mizinga Mwinga | Ηθοποιός | ....Grand Tigre | ||
![]() | Kim Nguyen | Σκηνοθετης | ||
![]() | Kim Nguyen | Σεναριογράφος | ||
A remarkable story that even though it does not claim to be based on a true story, it probably is. It is the story of a 12 year old narrating to her unborn child the harrowing story of how she ended up in the rebel forces in an unnamed country in Africa and what she`d been through. It is such a good film that without ever being over the top it manages to mesmerize the audience with a mix of great acting, exquisitely chosen soundtrack of African folk and pop music, extraordinary cinematography including the hair raising depictions of the spirits of the dead. It is a film that will not easily be forgotten.
H επίσημη πρόταση του Καναδά για το ξενόγλωσσο Όσκαρ είναι λίγο... μπάχαλο! Μια 14χρονη κοπέλα, η Κομόνα, αφηγείται στο αγέννητο μωρό της την ιστορία της ζωής της, ξεκινώντας από την ημέρα όπου την απήγαγαν αντάρτες και την ανάγκασαν να δολοφονήσει τους γονείς της. Μέγα δράμα, αλλά είναι να απορείς πως παρότι η ταινία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σε συγκινήσει, δεν τα καταφέρνει σχεδόν ποτέ. Γενικά η ταινία σου αφήνει μια περίεργη γεύση. Από τη μία αποτελεί ένα αρκετά στοχευμένο και ορθό σχόλιο για τον πόλεμο, από την άλλη δημιουργεί ένα πολύ τρυφερό ρομάντζο, μια αχτίδα ελπίδας στο βούρκου που έχει πέσει η πρωταγωνίστρια, και εν τέλει καταλήγει σε μια πάλη της Κομόνα με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ωραία όλα αυτά, μόνο που το σενάριο δεν μοιάζει να έχει αρχή, μέση και τέλος, ενώ η ακόρεστη ανάγκη του Nguyen να σε συγκινήσει καταντάει ενοχλητική. Το ίδιο ενοχλητική είναι και η ασταμάτητη (και όταν λέω ασταμάτητη εννοώ ασταμάτητη, δεν αστιεύομαι) κίνηση της κάμερας. Αυτό που λέει η μάνα μου "κάτσε και λίγο ήσυχα, σκουλήκια έχεις στον κώλο σου"; Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκαιο, η ταινία υποστηρίζεται επάξια από το πρωταγωνιστικό της καστ, με κορυφαία όλων την πρωταγωνίστρια που ευθύνεται για τις λιγοστές, αυθεντικές στιγμές συγκίνησης που προκάλεσε η ταινία. Με έναν διαφορετικό άνθρωπο πίσω από το σενάριο και την κάμερα ίσως να μιλούσαμε για διαμάντι. Τώρα μιλάμε απλά για μια χαμένη ευκαιρία.
5,5/10