ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Looper (2012)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Looper: Αντιμέτωποι με το Χρόνο |
|
Επιστημονικής Φαντασίας | 118' |  |
|
 |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 27 Σεπ 2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 10/1/2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 4/2/2013 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά |
 |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:   (7.25/10)Aντιφατικότητα ψήφων:  |
- Υπότιτλος:Κυνηγημένος στο μέλλον. Στοιχειωμένος στο παρελθόν.- Gallery:    |
|
- Κριτική από το Cine.gr:
Τετάρτη 26 Σεπτέμβριου 2012
Το «Looper», βασιζόμενο σ` ένα πολύ ευρηματικό σενάριο και τηρώντας όλα όσα θα έπρεπε να έχει μια περιπέτεια δράσης για να θεωρηθεί επιτυχημένη, καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή, να τον καθηλώσει και γιατί όχι (;) να κάνει τη διαφορά σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους της. Η ταινία στοχεύει σε δυο κατηγορίες κοινού και ικανοποιεί ισάξια και τις δυο. Αρχικά, διαβάζοντας κάποιος την υπόθεση, περιμένει να δει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Άνθρωποι έρχονται απ` το μέλλον κι ένα νεώτερο και γηραιότερο «εγώ» μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια διάσταση. Ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον, αλλά, δυστυχώς, πολλές ταινίες έχουν αποπειραθεί ν` ασχοληθούν ανεπιτυχώς με τα ταξίδια στον χρόνο, παρουσιάζοντας στον θεατή κάτι αφύσικο, προβλέψιμο και χαζό.
Το «Looper», αντίθετα, καταφέρνει ν` αποδείξει ότι ένα τέτοιο θέμα μπορεί να το προσεγγίσει κανείς με πολύ μεγάλη επιτυχία. Μπορεί το θέμα του ν` αρκεί για να μπερδέψει ή να δίνει την ελευθερία στον σκηνοθέτη να βάλει στην ταινία ό,τι ξένο για τον σύγχρονο κόσμο θέλει, αλλά εκείνος συνειδητά επιλέγει να μην παρουσιάσει ένα μέλλον πολύ διαφορετικό απ` το σήμερα, όπως, παράλληλα, επιλέγει ν` απλοποιήσει σε τέτοιο βαθμό την υπόθεση, που ο θεατής, έχοντας το μυαλό του καθαρό από περιττές λεπτομέρειες, γελά αβίαστα εκεί που του ζητείται.
Εκτός, βέβαια, του στοιχείου της επιστημονικής φαντασίας, το δεύτερο και κυριότερο είναι το στοιχείο της περιπέτειας δράσης. Κι εκεί, η ταινία καταφέρνει να είναι συνεπής. Έχοντας τον Bruce Willis σε ρόλο συμπρωταγωνιστή, καταφέρνει να διατηρήσει την αίγλη του ονόματός του και δίνει στον Joseph Gordon-Levitt τη δυνατότητα να συνεχίσει, μετά τη συμμετοχή του στο Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή (και όχι μόνο), ν` αποδεικνύει πόσο ικανός ηθοποιός είναι.
Εκτός των ονομάτων, όμως, που έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικούς ρόλους, όλα δείχνουν ότι η ταινία είναι μια προβλέψιμη περιπέτεια δράσης. Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι έχουμε ένα παρόν κι ένα μέλλον που έχουν την ίδια θέληση, αλλά διαφορετικά «θέλω», κάτι που αφήνει το θεατή ν` αναρωτιέται ποιό από τα δυο σενάρια είναι το προβλέψιμο. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας συνεχίζει να εκπλήσσει με τις διάφορες ανατροπές, χωρίς να γίνεται κουραστικός. Όλα τα παραπάνω, μαζί με την εξαίσια παρουσία των Emily Blunt και Piper Perabo στους βασικούς γυναικείους ρόλους, καταφέρνουν να συνθέσουν μια αριστοτεχνική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που ακόμα κι αν δεν ξετρελάνει, διαφέρει από τις υπόλοιπες περιπέτειες της σειράς και καταφέρνει να διασκεδάσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο θεατή.
Προτείνεται σε όλους τους θαυμαστές του Bruce Willis, αλλά και σε όσους έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον ο νεαρός Joseph Gordon-Levitt, σ` αυτούς που αναζητούν μια καλή περιπέτεια ή σε όσους ψάχνουν για μια αμερικανική ταινία υψηλών προδιαγραφών που δύσκολα θα τους απογοητεύσει.
Βαθμολογία:
(3.5/5)
(0 κακή |
μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)
Μαριλένα Ιωάννου
Παρασκευή 28 Σεπτέμβριου 2012
Το 2072, όταν η μαφία ήθελε να καθαρίσει κάποιον χωρίς να αφήσει καθόλου ίχνη, τον έστελνε με μηχανή του χρόνου τριάντα χρόνια πίσω, σε σημείο που τον περίμενε ένας «λούπερ», ο οποίος τον καθάριζε επί τόπου και εισέπραττε αμοιβή σε πλάκες ασημιού, δεμένες στην πλάτη του θύματος. Οι λούπερ λέγονταν έτσι επειδή όταν γέρναγαν και έφταναν στην εποχή της εφεύρεσης της μηχανής του χρόνου, η ίδια μαφία τους έστελνε και αυτούς πίσω για καθάρισμα ώστε να μην μείνει κανένα ίχνος. Έτσι έκλεινε ο κύκλος, ο βρόχος, η λούπα. Αυτό γινόταν κοινή συναινέσει. Ζούσαν τριάντα καλά χρόνια με τις αμοιβές κι αυτό ήταν όλο.
Όταν έρχεται η στιγμή που ο ήρωάς μας Τζο αναμένει την «αποστολή» του ίδιου του εαυτού, χάνεται ο έλεγχος γιατί ο γηραιός Τζο τού ξεφεύγει και μοιραία αρχίζει το κυνηγητό της γάτας με το ποντίκι. Ο νεαρός Τζο θέλει φυσικά να τον σκοτώσει για να μην έχει μπελάδες με τα αφεντικά (είναι σταλμένοι κι εγκαταστημένοι στο παρελθόν και μερικοί της οργάνωσης, για να ελέγχουν την δουλειά των λούπερ), ενώ ο γηραιός τον θέλει ζωντανό γιατί αλλιώς ο ίδιος θα έχει σβηστεί αυτομάτως ως συνέχειά του. Παρακάτω αναπτύσσεται μια δευτερεύουσα ιστορία. Εκεί στο μέλλον υπάρχει ένας τιμωρός του νόμου με υπερφυσικές ικανότητες και το οργανωμένο έγκλημα στέλνει στο παρελθόν εκτελεστές να τον σκοτώσουν αλά Terminator. Όλοι οι ήρωες στα κυνηγητά τους θα βρεθούν σε ένα αγρόκτημα όπου ζει μια νεαρή γυναίκα με ένα παιδάκι που προφανώς είναι ο «Τζον Κόνορ» της ιστορίας και εκεί θα παιχτεί η τελευταία πράξη με δραματικό τέλος.
Το Οι Αδελφοί Μπλουμ του 2008 ήταν μια συμπαθής αναβίωση του ανάλαφρου κοσμοπολίτικου heist-film των 1960-70, όπου το στιλ και το πρωτότυπο στόρι (οι κλέφτες οργάνωναν ληστείες ως μυθιστορηματικά σενάρια και το νέο υποψήφιο θύμα τους είναι μια πλούσια που γίνεται …συνένοχος) παραμέριζαν εύκολα τις αναληθοφάνειες του σεναρίου.
Το προηγούμενο φιλμ-ντεμπούτο του, το Έγκλημα στο Κολλέγιο (2005) ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Μια πολύ έξυπνη μεταφορά του φιλμ νουάρ στο (έγχρωμο) παρόν, σε περιβάλλον… λυκείου, με τους ήρωες φυσικά εφήβους και με μίνιμαλ μουσική επένδυση εναλλακτικών ήχων που έκανε μεγάλη διαφορά.
Μαζί και με την παρούσα ταινία γίνεται φανερό ότι ο σκηνοθέτης Ράιαν Τζόνσον γράφει πρωτότυπα σενάρια με αφηγηματική διαύγεια που από μόνα τους ήδη κεντρίζουν και κρατούν τον θεατή σε εγρήγορση. Επιπλέον, η δράση είναι ρεαλιστική, χωρίς περιττά εφέ, αλλά τόσο καλά σκηνοθετημένη που σε παρασύρει. Οι ατάκες του έχουν την πυκνότητα και τη σπιρτάδα των παλιών νουάρ και η δράση την «τετράγωνη» καθαρότητα των γουέστερν. Όλα αυτά παράγουν μια αυθεντική κινηματογραφική ψυχαγωγία, τέτοια που σε κάνει να ξεχνάς ότι αφήνει ολίγον ακατέργαστο το δραματικό στοιχείο. Ο νεαρός ήρωάς μας εξελίσσεται ως χαρακτήρας, αλλά αυτό περνάει ξώφαλτσα, χωρίς μελέτη του σκηνοθέτη. Αλλά του το συγχωρείς. Αν στο μέλλον καταφέρει και αυτό το στοιχείο, θα δούμε κάποια πολύ ωραία φιλμ.
Οι Μπρους Γουίλις και Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ (ο τελευταίος πρωταγωνιστούσε και στο Έγκλημα στο Κολλέγιο) παίζουν όπως απαιτείται, αλλά οι απαιτήσεις δεν είναι μεγάλες, ακριβώς γιατί ο Τζόνσον βασίζεται μάλλον στο στόρι και τη σκηνοθεσία, παρά σε αυτούς. Η Έμιλι Μπλαντ κάνει μια διαφορά, σαν «οντισιόν» για άλλους, πιο σκληρούς ρόλους.
Βαθμολογία:
(2.5/5)
(0 κακή |
μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)
Χάρης Καλογερόπουλος
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012
Το πιο αξιέπαινο στοιχείο των (καλών) ταινιών επιστημονικής φαντασίας είναι η ικανότητά τους να «βιδώνονται» στο μυαλό του θεατή μετά το τέλος τους, να τον προβληματίζουν, να τον μπερδεύουν και να τον υποχρεώνουν να βάλει τα κομμάτια του παζλ σε μια σειρά για να καταφέρει να το συμπληρώσει και να το κατανοήσει πλήρως –πράγμα που ορισμένες φορές αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο. Και το θέμα του time-travelling ενδείκνυται για τέτοιου είδους απολαυστικά «μπερδέματα»…
Σε αυτήν την κατηγορία ακριβώς βρίσκεται το «Looper», ένα εγχείρημα ευφάνταστο, δυναμικό και εξαιρετικά σκηνοθετημένο. Σε μια σχετικά μεγάλη διάρκεια, συμβαίνουν τόσα πολλά, άλλοτε σε φρενήρεις και άλλοτε σε εύστοχα πιο χαλαρούς ρυθμούς, ώστε το φανταστικό σύμπαν της ταινίας φαντάζει εκπληκτικά ενδιαφέρον και κινηματογραφικά ελκυστικό. Άλλωστε, με δύο τόσο cool πρωταγωνιστές και μια αληθινά καλή Emily Blunt, θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο να μην σε κερδίζει με ευκολία.
Και, ναι, το «Looper» κατορθώνει να εισβάλλει για πολλή ώρα μετά το τέλος του στις σκέψεις σου. Διαθέτοντας μία αρκετά ανατρεπτική κορύφωση που σχεδόν σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα, σε προβληματίζει και δίνει την ευκαιρία για εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι όσο και να προσπαθήσεις, ποτέ δεν θα καταφέρεις να συμπληρώσεις απολύτως αυτό το παζλ, γιατί κάποια κομμάτια απλώς δεν ταιριάζουν! Υπάρχουν συγκεκριμένα δύο μεγάλες τρύπες στην σύλληψη του φιλμ, που το εμποδίζουν να γίνει αυτό που θα μπορούσε: Μία στ’ αλήθεια εξαιρετική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Για τη μία από τις δύο ευθύνεται η ψευτοεντυπωσιακή κατάληξη που σχεδόν ισοπεδώνει το έξυπνα ανατρεπτικό του φινάλε –και η οποία θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί…
Βαθμολογία:
(3/5)
(0 κακή |
μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)
Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
ΡΙΤΙΚΗ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=716567&page=4]
Looper(2012)
Δυστοπική, δυσνόητη σε πολλά μέρη της, βίαιη ταινία επιστημονικής φαν τασίας βασισμένη στο κοινότυπο θέμα του χρονοταξειδιού ή "επίπεδου-μέσα-στο-επίπεδο" (τόχουμε δεί στο Inception οπου μέσα στον ονειρικό κόσμο ξεδιπλώνονταν πολλά επίπεδα, τόχουμε δεί και στις ταινίες-σειρά του Terminator του μεγάλου Arnold Schwarzenegger).
Τίποτα καινούργιο στο θέμα, αλλά απίθανη βία σε περισσευούμενες δόσεις και υπερβολικές ηθοποιίες, οπως αυτή της Sara (Emily Blunt), που δοξοποιεί, ακόμα και σε έργο επιστημονικής φαντασίας, τα οπλα και τις καραμπίνες της Remington με ζήλο Αμερικανού χωριάτη μέλους της NRA. Οι προχειρότητες στην παραγωγή της ταινίας (στην οποία τα αυτοκίνητα, ολα, μα όλα κινούνται συμβατικά με ρόδες, αλλά οι μοτοσυκλέττες είναι εφοδιασμένες με ...τουρμπινοκινητήρες και λειτουργούν στην αρχή της ...μαγνητικής -ή, αλλής..- άντωσης) εντείνουν τοι άισθημα της "φτηνής" παρουσίασης..
Συνολικά οι ερμηνείες δεν βοηθούν ιδιαίτερα, οπως του κουρασμένου Bruce Willis (εντάξει, αφήστε τον άνθρωπο να ξεκουραστεί, πρόσφερε πολλά στη 7η τέχνη..), ή της ακατάλληλης Emily Blunt. Μόνο ο τυχοδιώκτης Looper Seth, που τον υποδύεται ο σοβαρός Joseph Gordon-Levitt διασώζει την παρτίδα...
Αυτό πάντως, που ξεχωρίζει στο έργο, είναι το τέλος του, που είναι εντελώς απρόσμενο και ανατρεπτικό. Ισως, μόνο για αυτό, να δικαιολογείται ένα δίωρο παρακολούθησης του.. [Κώστας cprig ΚΓΠ 20/12/2014](4/10)
Το επεξεργάστηκε ο/η kprncs συνολικά 4 φορές
Possibly the kick ass film of the year! A good story with steady-state suspense and pounding action, a great cast with marvelous acting and a bravado director delivering a film of immaculate style and elegance.
To καλό με το "Looper" του Rian Johsnon, είναι ότι άλλη ταινία πας να δεις και άλλη τελικά βλέπεις. Το "Looper" διαφημίστηκε ως μια ελαφριά περιπέτεια που εξελίσσεται στο ζοφερό, βουτηγμένο στην παρανομία μέλλον και στην οποία οι loopers δολοφονούν έναντι παχυλής αμοιβής τους εγκληματίες του μέλλοντος οι οποίοι εμφανίζονται σε αυτούς μέσω time travel. Το τι τελικά βλέπεις ξεπερνάει κατά πολύ αυτό το αρχικό concept, αλλά δεν θα το αποκαλύψω γιατί θαρρώ πως δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να ανακαλύπτεις μόνος σου, παρακολουθώντας μια ταινία, τι κρύβεται τελικά μέσα στο μυαλό αυτού που τη δημιούργησε. Η κρυφή υπόθεση του "Looper" είναι η μεγαλύτερη του γοητεία. Αλλά δεν σταματάει μόνο εκεί.
Το Looper είναι ένα sci-fi, neo-noir western με έναν εξαιρετικά bad-ass Bruce-Willis-look-alike, με έντονα βαμμένο φρύδι και παραφουσκωμένο με βαμβάκι στόμα Joseph Gordon Levitt (έξοχο το εν λόγω gif btw) που παίζει πολύ έντονα με το μυαλό σου, σε φάσεις σου γαμάει τον εγκέφαλο. Χωρίς να κρύβει καθόλου τις επιρροές τους από μεγάλες φουτουριστικές ταινίες όπως τα "12 Monkeys", "Inception" και "Terminator" δημιουργεί ένα σκοτεινό, υποβλητικό σύμπαν με παρηκμασμένες μεγαλουπόλεις όπου το έγκλημα ανθίζει και ο καθένας παίρνει το νόμο στα χέρια του. Τα εφέ στο "Looper" έχουν δευτερεύουσα σημασία και κρατούν περισσότερο βοηθητικό ρόλο, χωρίς όμως αυτό να τα κάνει λιγότερο εντυπωσιακά ή να αποδυναμώνει τη δράση. Εξάλλου, το "Looper" είναι πάνω απ` όλα μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Αλλά δε μένει μόνο εκεί.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Rian Johnson δίνει μεγάλη βαρύτητα στους χαρακτήρες της ταινίας τους, στις πράξεις τους και στο πως αυτές θα επηρεάσουν όχι απλά τους γύρω τους αλλά και το μέλλον τους. Πως μια κακή επιλογή μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο του καλύτερού σου φίλου και μια καλή στη σωστή ανατροφή ενός μπερδεμένου παιδιού. Ο Johnson παίζει πολύ με τα ηθικά διλήμματα (πόσο εύκολο είναι αλήθεια να δολοφονήσεις τον μελλοντικό σου εαυτό;) και καταπιάνεται επίσης με ζητήματα όπως τα ναρκωτικά, η οικογένεια και ο έρωτας, δίνοντας στο "Looper" μια πιο ανθρώπινη διάσταση και στο θεατή τροφή για σκέψη. Ιδιοφυέστατα γραμμένο (αν και πολλά γράφτηκαν για τις σεναριακές τρύπες που δημιούργησε το time travel) και σκηνοθετημένο με εξαιρετική μαεστρία, το "Looper" είναι μια μεστή, ολοκληρωμένη ταινία που σε παγιδεύει μέσα της, που όσο περνάει η ώρα γίνεται όλο και καλύτερη και κορυφώνεται συστηματικά μέχρι το απρόσμενο φινάλε.
8,5/10
Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.