---

Elefante Blanco (2012) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Λευκός Ελέφαντας - Γνωστό και ως: White Elephant
Δραματική | 110'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 29 Μαϊ 2014 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 28/7/2014 Διανομή: Seven Films/Σπέντζος Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Ισπανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Σε μια παραγκούπολη του Μπουένος Άιρες όπου δεσπόζει ένα μεγάλο κτίριο («άσπρος ελέφαντας» το παρατσούκλι του) που εγκαταλείφθηκε μετά τα μπετά, ο πατήρ Χούλιαν μαζί με την κοινωνική λειτουργό Λουθιάνα και άλλους προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από τις φατρίες των συμμοριών που διακινούν ναρκωτικά, ενώ πιέζουν τις αρχές να συμβάλλουν στην δημιουργία ενός νοσοκομείου. Ο Χούλιαν, μαθαίνοντας από μια εξέταση ότι είναι μετρημένες οι μέρες του και διασώζοντας στον Αμαζόνιο τον Νίκολας, έναν νεαρό βέλγο ιερέα σε ιεραποστολή, από μια σφαγή ιθαγενών από παραστρατιωτικούς, τον φέρνει στην κοινότητα με στόχο να τον διαδεχτεί στο έργο. Ο Νίκολας είναι περισσότερο κοινωνικός ακτιβιστής παρά τυπικός καθολικός, οι διαρκείς απογοητεύσεις τον φτάνουν στα όρια να τα παρατήσει και βρίσκει παρηγοριά μάλλον στο κορμί της Λουθιάνα, παρά στην προσευχή.

Εξαιρετικά τράβελινγκ στους χώρους σε μεγάλης διάρκειας πλάνα (θυμήθηκα τον Καλατόζοφ στο «Είμαι η Κούβα»), άψογη φωτογράφιση, δραματική-επική ατμόσφαιρα των καταφρονεμένων, ελεγειακή μουσική επένδυση από τον Μάικλ Νάιμαν σε φόρμα (που κάποια στιγμή μας θυμίζει μερικές θλιμμένες νότες από το «Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του κι ο Εραστής της»), αλλά... όπως πάντα ο Πάμπλο Τραπέρο δεν τα πάει καλά με το σενάριο, κάτι που είχα εντοπίσει από την εποχή του «Λεονέρα», προσπαθώντας αδέξια να συμβιβάσει τα προσωπικά δράματα με τα κοινωνικά, μη μπορώντας να εστιάσει στο ένα επίπεδο και να αφήσει το άλλο να διαμορφωθεί σε δεύτερο πλάνο. Απόδειξη και οι κάπως αμήχανες παρουσίες των Ρικάρντο Ντάριν, Ζερεμί Ρενιέ και Μαρτίνα Γκούσμαν, αφού δεν έχουν στα χέρια τους διαλόγους που να σηκώνουν ερμηνείες. Έτσι, παρακολουθείς με ενδιαφέρον το έργο της κάμερας και του ήχου, αλλά η ιστορία δεν σε παρασύρει μέσα της ώστε να συγκινηθείς. Η πλοκή είναι χαλαρή, μπαίνουν διάφορα θέματα (οι οδομαχίες, οι διαδηλώσεις, τα συμβούλια, η αναζήτηση αποδείξεων για αγιοσύνη ενός προκατόχου ιερέα, ο έρωτας με την Λουθιάνα, οι πατρικές σχέσεις με κάποιο παιδί κ.α.) που περνούν σαν χρονογράφημα χωρίς πραγματική δραματουργική δόμηση. Και για το τέλος ο Τραπέρο επιλέγει μια αφαιρετική αφήγηση σαν από άλλο φιλμ. Κρίμα, γιατί η πλανοθεσία του άξιζε καλύτερης τύχης.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.