ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=716942&page=4]
Silver Linings Playbook (2012)
ΠΛΟΚΗ: Η νοικοκυρά Dolores Solatano (Jackie Weaver), ενάντια στις ιατρικές συμβουλές και εν αγνοία του συζύγου της Pat Solatano (Robert de Niro), αναλαμβάνει την ευθύνη αποχώρησης του γιού της Pat Solatano Jr, από ίδρυμα ψυχικής υγείας. Οι υποχρεώσεις της αποδέσμευσης περιλαμβάνουν την επιστροφή του Pat Jr. στο πατρικό σπίτι, στην Φιλαδέλφεια.
Ο Pat είχε αποσταλεί στο ίδρυμα μετά τον ξυλοδαρμό του εραστή της συζύγου του Nikki και εκεί είχε διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Η Nikki αμέσως μετά τον εγκατέλειψε και κέρδισε περιοριστική εντολή εναντίον του.
Ο Pat αισθάνεται ότι μπορεί να διαχειριστεί την ψυχική του διαταραχή, χωρίς να παίρνει τα φάρμακα του, μέσα από υγιή διαβίωση και αθλητισμό, ψάχνοντας για τις «χρυσές ευκαιρίες", που θα του επιτρέψουν να πάρει πίσω την παλιά δουλειά του ως δάσκαλος και να επανενωθεί με την Nikki...
Τυχαία, όμως,, γνωρίζεται με την Tiffany (Jennifer Lawrence), που και αυτή παλεύει να υπερνικήσει τους δικούς της δαίμονες...
ΚΡΙΤΙΚΗ: Η ταινία έχει μια ορισμένη γοητεία, αλλά απογοητεύει με το να είναι τόσο πολύ απλή και ρηχή. Δεν ακουμπάει σε τίποτα βαθύ ή σκοτεινό, προσπαθώντας να αποφύγει να κάνει οτιδήποτε θα ενοχλούσε ή θα ξεβόλευε τον θεατή...
Η διάθεση της συνεχίζεται σε όλη την διάρκεια της μέχρι που τελικά εγκαταλείπει κάθε πρόφαση να μας πείσει ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μία ρομαντική κομεντί (με κάποιες στενόχωρες στιγμές και αναμενόμενο... "happy end"...)
Περίμενα πολλά παραπάνω από όσα πήρα από το σενάριο, τους πρωτοκλασάτους ηθοποιούς, τις εξαιρετικές ερμηνείες τους και την πλοκή..Κρίμα..[Κώστας ΚΓΠ 30042016](5/10)

Μια τόσο αδιάφορη ιστοριούλα (ενώ η ιδέα ήταν υποσχόμενη) και πήρε τόσο καλές κριτικές στο σύνολό τους. Αν είναι δυνατόν...Άχρωμο σενάριο με βαρετές ατάκες και περίεργες μη-ρεαλιστικές συμπεριφορές. Προβλέψιμο μέχρι εκεί που δεν πάει επίσης. Ούτε τη βάση δεν του δίνω, 4/10 από μένα, για 1-2 καλούτσικες σκηνές και ερμηνεία Lawrence

Την ευχαριστήθηκα πολύ! Μου άρεσε η πρωτοτυπία της που αν και κλασσικό Love Story, οι πρωταγωνιστές ήταν κι οι δύο διαγνωσμένοι με ψυχολογικά που έπρεπε να αντιμετωπίσουν. Τέλεια η Jennifer Lawrence το ευχαριστήθηκα και το Oscar που το κέρδισε (το είδα και Live και ενθουσιάστηκα). Το μόνο που με ξενέρωσε λιγάκι ήταν η τελευταία σκηνή που τους έδειξε όλους μεσ` την τρελή χαρά σε slow motion λες κι ήταν διαφήμιση νου-νου. Δηλαδή πραγματικά η ταινία για μένα θα `ταν τέλεια αν έκλεινε με το φιλί τους στο δρόμο.

Αλλά ένα 7,5/10 θα της δώσω σίγουρα.

Έχω ζήσει από πολύ κοντά τέτοιες καταστάσεις και δεν είναι και τόσο ευχάριστες. Αν δεις όμως τα πράγματα από απόσταση, ναι μπορείς και να γελάσεις. Πολύ καλή δουλειά, σωστές ερμηνείες, μια πραγματικά "feel good" μαύρη κωμωδία. Συμφωνώ πως πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Αν θα τη θυμόμαστε και του χρόνου; Δε χρειάζεται.