Πάρα πολύ αξιόλογη ταινία. Ρεαλιστικότατη, με έναν πάρα πολύ καλό Μπραντ Πιτ. Δεν επικεντρώθηκε μόνο στο θέαμα, αλλά και στον ανθρώπινο παράγοντα. Η παραγωγή συνδύασε δράση και εφέ (είδα τα γυρίσματα και έμεινα έκπληκτος με τις πόσες σκηνές γυρίστηκαν με πράσινο φόντο που δε το φαντάζεται κανείς βλέποντας την ταινία) με κοινωνικό περιεχόμενο και μήνυμα. Άρεσε και σε κόσμο που δε θέλει ούτε να ακούει για ζόμπι.

Όταν είχα πρωτοδεί αρχικά το trailer του World War Z, με ξένισε λίγο. "Ταινία με zombie και πρωταγωνιστής ο Brad Pitt". Απλά δεν μου κόλαγε. Το θέμα είναι όμως ότι το trailer ήταν πολλά υποσχόμενο και μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Η ταινία, όπως είναι αναμενόμενο, είναι άρτια στο οπτικοακουστικό κομμάτι της, με τρομερά αληθοφανή εφέ και κάποιες πολύ κλειστοφοβικές σκηνές. Σεναριακά δεν περιμένεις να δεις κάτι ιδιαίτερο, οπότε κυμαίνεται σε καλά επίπεδα για το είδος, ενώ ο Brad Pitt αποδεικνύεται πολύ καλός στον ρόλο του, παρ`όλο που δεν τον έχουμε ξαναδει σε κάτι παρόμοιο (για όλα υπάρχει η πρώτη φορά).

Μετά λοιπόν την εντυπωσιακή εισαγωγή και την συνεχόμενη ροή δράσης και επεξήγησης, φτάνουμε περίπου στα μισά, όπου έχουμε το σημαντικό "checkpoint": μέχρι εκεί όλα κυλούν παρα πολύ καλά και η ταινία δεν κουράζει καθόλου. Σε αντίθεση με την συνέχεια, όπου αρχίζει να χάνει τον χαρακτήρα και την ροή στην οποία μας είχε συνηθίσει. Όσο περνάει η ώρα αρχίζει να κουράζει και αναλώνεται σε εσωτερικούς χώρους, χωρίς να αφήνει την δράση να κάνει το "zenith" της και να φτάσει σε ένα εντυπωσιακό φινάλε.

Συνεπώς, δεν μπορούμε να πούμε πως είναι η καλύτερη ταινία με zombie (αν και έχει τις προοπτικές), αλλά είναι σίγουρα πολύ ανώτερο από τα κάκιστα Resident Evil και μια αξιόλογη προσπάθεια από μια εντελώς διαφορετική οπτική απ`ότι είχαμε συνηθίσει εως τώρα.

Βαθμολογία: 7/10

Σημείωμα από Χάρη Καλογερόπουλο:

Αγαπητοί αναγνώστες,

Είχατε όλο το δίκιο να μου "την πείτε" για τον χαρακτηρισμό του "Χορού των Τεράτων" ως αδιάφορης ταινίας. Μόνο αδιάφορη δεν είναι. Απλά την ώρα που έγραφα την κριτική για το WWZ, έπαθα βραχυκύκλωμα μνήμης (τέρας-ξιφίας) και μπέρδεψα το φιλμ με το προηγούμενο της Χάλι Μπέρι, το "Swordfish".

Δεν συνηθίζω να γράφω αρνητικές κριτικές, αλλά προσπαθώντας να προστατέψω μερικούς φίλους από το site αποφάσισα να γράψω. Αδιάφορη πραγματικά ταινία, αστεία σε αρκετές στιγμές, κουραστικά πλάνα που κουνιούνται συνέχεια (ίσως να είναι πιο εντυπωσιακό σε 3D) ένας Μπραντ Πιτ εκφραστικός μεν, περιστοιχισμένος όμως από αδιάφορους ηθοποιούς (άλλωστε οι περισσότεροι πεθαίνουν κατά τη διάρκεια!!!), υπόθεση που μπάζει από παντού (τελικά τα "όντα" σκοτώνονται με κάποιο τρόπο ή όχι???) και πολλά άλλα που θα γίνω κουραστικός και γραφικός αν αρχίσω να τα αναλύω. Δυστυχώς θα υπάρξει και συνέχεια (δεν είναι αρπαχτή του Μπράντ Πιτ, είναι κανονική μπάζα) αλλά την επόμενη θα φροντίζω να τη δω σπιτάκι μου!!!