---

L`Extravagant Voyage du Jeune et Prodigieux T.S. Spivet (2013) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ο Απρόβλεπτος Κος Σπίβετ - Γνωστό και ως: The Young and Prodigious T.S. Spivet
Περιπέτεια | 105' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 10 Ιουλ 2014 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 16/10/2014 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.44/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Αν αναλογιστεί κανείς τις προηγούμενες ταινίες του γάλλου σκηνοθέτη Jean-Pierre Jeunet («Ντελικατέσεν», «Η Πόλη των Χαμένων Παιδιών», «Αμελί»), θα αντιληφθεί μια χαρακτηριστική κι αισθητικά ευχάριστη ιδιοτυπία και μια επιδέξια ικανότητα στη δημιουργία φανταστικών κόσμων. Το νέο του έργο, το δεύτερο αμερικανικό μετά το «Άλιεν: Η Αναγέννηση», δεν αποτελεί εξαίρεση. Βασισμένο σε ένα όμορφα εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Reif Larsen για ένα αγόρι-ιδιοφυΐα, το «Ο Απρόβλεπτος Κος Σπίβετ» αποτελεί ένα γλυκό, αν και άνισο, σύγχρονο παραμύθι.

Τα πρώτα 50 λεπτά της ταινίας είναι πραγματικά θαυμάσια καλλιτεχνικώς, αλλά και σεναριακά. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν κόσμο γεμάτο κορεσμένα χρώματα και ένα παστέλ εμποτισμένο ειδυλλιακό μέρος στο κέντρο της γραφικής αμερικανικής φύσης. Μέσω ενός μείγματος voice-over αφήγησης και κινούμενων σχεδίων, εικόνων, διαγραμμάτων και χαρτών, εμείς ως θεατές βυθιζόμαστε πλήρως στον κόσμο του Κου Σπίβετ. Επιβεβαιώνοντας δε ότι αν χρησιμοποιηθεί σωστά είναι ένα ακόμη εργαλείο στο οπλοστάσιο του σκηνοθέτη για να πει μια ιστορία, η χρήση του 3D είναι ίσως η καλύτερη που έχουμε δει από το «Η Ζωή του Πι» του Ang Lee, συμπληρώνοντας ιδανικά τον φανταχτερό χρωματισμό και τη σχολαστικά ιδιόμορφη σκηνογραφία.

Αν και διαθέτει ως πρωταγωνιστή ένα παιδί, το έργο είναι πολύ πιο έντονο κι έξυπνο απ` όσο φαίνεται. Έχοντας στο επίκεντρο μια οικογένεια, της οποίας τα μέλη (ένας απόμακρος πατέρας, μια ιδιότροπη μητέρα, δυο νεαρά αγόρια και μια έφηβη αδελφή που μισεί τη ζωή της στη μέση του πουθενά) αποτελούν τον δημιουργικό αγωγό μέσω του οποίου θα πει την ιστορία του, ο Jeunet σκιαγραφεί τους χαρακτήρες του εξαιρετικά καλά και διηγείται μια ιστορία απώλειας, θλίψης κι ενοχής, όπου ο κόσμος μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης, της πραγματικότητας και της φαντασίας, είναι ξεκάθαρος φέρνοντας στο μυαλό την εξαιρετικά υποτιμημένη ταινία του Tim Burton «Big Fish». Ισορροπώντας, τώρα, αποτελεσματικά μεταξύ κωμωδίας και δράματος, διατηρεί την αίσθηση της ειλικρίνειας, κάνοντας το έργο πιο ανθρώπινο και ως εκ τούτου πιο εμπλεκόμενο.

Δυστυχώς όμως, από ένα σημείο και μετά το φιλμ επιβραδύνεται. Ο Jeunet, αλλάζοντας τόνο συνεχώς, μοιάζει να έχει μπερδευτεί σχετικά με το αν θέλει αυτό που γυρίζει να είναι μια σοβαρή ποιητική Οδύσσεια στα εκκεντρικά βάθη του μεγάλου αμερικανικού κενού, ή μια ανάλαφρη οικογενειακή ταινία. Τα 105 λεπτά λοιπόν της διάρκειάς της, κινηματογραφικά μοιάζουν πολλά, αφού υπάρχουν σκηνές που κυμαίνονται από ξεχειλωμένες, μέχρι χωρίς νόημα (ειδικά οι τελευταίες στιγμές στη συνέντευξη είναι θλιβερές). Ακόμα και έτσι, όμως, παρόλο που το εξαιρετικό και το πληκτικό συνυπάρχουν μαζί σαν πουρές σε ένα τελικό προϊόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι είτε το βρείτε σοβαρό, είτε παιχνιδιάρικο, γεμάτο νόημα ή χωρίς νόημα, θα το απολαύσετε.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Γιώργος Δαβίτος

---

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Το απίθανο «παιδί» του γαλλικού κινηματογράφου, Jean-Pierre Jeunet, επιστρέφει και πάλι μετά το κωμικό «MicMacs» του 2009, με το «Ο Απρόβλεπτος Κος Σπίβετ», την κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Reif Larsen.

O T.S, είναι ένας δεκάχρονος λίγο διαφορετικός από τους άλλους, αφού εκεί που οι υπόλοιποι συνομήλικοί του θα επέλεγαν το ποδόσφαιρο για τη διασκέδασή τους, ο T.S επιλέγει τη... χαρτογράφηση και την ενασχόλησή του με τις επιστήμες. Απολαμβάνοντας τη ζωή του στο οικογενειακό ράντζο, ο Τ.S μοιάζει απόλυτα εναρμονισμένος στην quirky φαμιλιακή ατμόσφαιρα του σπιτιού, με τη μητέρα του να ασχολείται μανιωδώς με τη μορφολογία εντόμων και σκαθαριών, τον πατέρα του να αποτελεί έναν ετεροχρονισμένο καουμπόι (γεννημένο μεν αρκετά χρόνια μετά την ινδαλματική παρουσία τους στην Άγρια Δύση, διαθέτοντας δε την αυθεντική τους καρδιά), τη δεκατετράχρονη αδελφή του που ονειρεύεται να γίνει η επόμενη Μις Αμερική, αλλά και τον μικρό αδελφό του, Layton, που ακολουθεί τα σπιρουνάτα χνάρια του μπαμπά.

Μετά από ένα τραγικό συμβάν που θα σημαδέψει την οικογένεια με αναπάντεχο τρόπο και θα ταρακουνήσει τα θεμέλια των διαπροσωπικών σχέσεων, ο T.S θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, το οποίο θα του δώσει την ευκαιρία να προβεί σε έναν εμπνευσμένο λόγο, μετά την εκπληκτική του επιστημονική ανακάλυψη. Φυσικά, κανείς δεν ξέρει πως πίσω από αυτό το δημιούργημα κρύβεται ένας λιλιπούτειος επίδοξος επιστήμονας... O Τ.S θα ξεκινήσει έτσι ένα περιπετειώδες ταξίδι, με τελικό προορισμό τη μακρινή Ουάσινγκτον, ένα ταξίδι που θα αλλάξει την ζωή του για πάντα.

Ο Jeunet ξανασυστήνεται στους θαυμαστές του -και όχι μόνο- με μια ταινία βουτηγμένη στα αμελιακά χρώματα και την αλαφροΐσκιωτη παιδικότητα που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τις ταινίες του. Συνδυάζοντας τις έντονες χρωματικές παλέτες, την ονειρική μουσική και τα στυλιζαρισμένα του cut, ο Jeunet επιδιώκει να αναβιώσει ένα αλά «Ντελικατέσεν» περιβάλλον στο λιγότερο σκοτεινό του, ντύνοντας παρόλα αυτά το σενάριο του με ένα στοιχείο που έρχεται κόντρα στη ζωηρόχρωμη σκηνοθεσία του: μια χειροπιαστή θλίψη που πλανάται σχεδόν σε κάθε πλάνο.

Αν και τα παραδοσιακά συστατικά της συνταγής του Jeunet είναι παρόντα, εντούτοις κάτι μοιάζει να λείπει από την πάλαι ποτέ μαγεία των κινηματογραφικών του κόσμων, γεγονός που υποδηλώνεται έντονα τόσο από τις κάπως στατικές παρουσίες των πρωταγωνιστών (και κυρίως του μικρού Kyle Catlett που υποδύεται τον T.S), όσο και από την υπερπροσπάθεια για την ανάδειξη της σκηνοθετικής φόρμας, η οποία αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του Jeunet.

Αν και έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από την κυκλοφορία του «Αμελί», της ταινίας που αποτελεί μέχρι και σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι της καλύτερης φιλμικής μας μνήμης (και φυσικά της σύγχρονης ποπ κουλτούρας), εντούτοις το γλυκό δεν μπορεί να δέσει πάντα, και στην προκειμένη περίπτωση ο Jeunet μοιάζει εγκλωβισμένος-και κάπως ανέμπνευστος- όσον αφορά στην αναπαράσταση ενός λογοτεχνικού σύμπαντος πλούσιου και νοσταλγικού, αφού μπορεί η σφραγίδα του να είναι εκεί, αλλά και το ξεθώρισμά της είναι επίσης εμφανές.

Σαφέστατα αποτελεί μια καλή επιλογή για θερινό σινεμά, παραπέμποντας οπτικά και σε έναν βαθμό στον παστέλ κόσμο του Wes Anderson, αν και το μόνο σίγουρο είναι πως παραμένει στο σύνολό του αρκετά προσγειωμένο στον ενήλικο κόσμο που μοιάζει να εκπορεύεται από τη συμπεριφορά, την ομιλία, ακόμα και τα χαρακτηριστικά του μικρού πρωταγωνιστή.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Βαρβάρα Κοντονή

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.