ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Captain Fantastic (2016) |
|
Δραμεντί | 118' | ![]() |
|
![]() |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 24 Νοε 2016 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/1/2017 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Υπότιτλος:Τους ετοίμασε για όλα εκτός από τον έξω κόσμο. |
- Κριτική από το Cine.gr:
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

O Βίγκο Μόρτενσεν, στον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός προοδευτικού και με ελεύθερο πνεύμα πατέρα που αναλαμβάνει να μεγαλώσει τα έξι παιδιά του στην ερημιά, το πρωί κυνηγώντας για τροφή και σκαρφαλώνοντας απόκρημνους βράχους και το βράδυ διαβάζοντας «Αδελφούς Καραμαζόφ» και αναλύοντας Μαρξ, ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα που κατά πάσα πιθανότητα έχει γεννηθεί για να παίξει. Δικαιώνοντας για ακόμη μία φορά όσους έχουν εστιάσει στην ιδιαιτερότητα των επιλογών του, καταθέτει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, υπενθυμίζοντας συγκλονιστικά πόσο στοργικοί αλλά και πόσο καταχρηστικοί μπορούν να γίνουν οι γονείς απέναντι στα παιδιά τους. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης (ο οποίος μεγάλωσε σε αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες της Βόρειας Καρολίνας και του Όρεγκον) ισχυρίζεται ότι το φιλμ του τελικά αναρωτιέται εάν «ο Μπεν είναι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου, ή ο χειρότερος». Ο Μόρτενσεν με τη σειρά του απλά κάνει ό,τι μπορεί (αν και βεβαίως τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα υπέρ του) για να κρατήσει την ισορροπία ανάμεσα στις δύο αντικρουόμενες δυνάμεις και ομολογουμένως τα καταφέρνει εξαιρετικά. Ο αντικομφορμιστής χίπης που διδάσκει τα παιδιά του κατ` οίκον (σαν ένας άλλος Αλεξάντερ Σουπερτράμπ που όμως επιβίωσε, μεγάλωσε και έκανε οικογένεια), που μιλά σε αυτά με ευθύτητα που ίσως κανένας άλλος γονέας δεν θα έκανε, σεβόμενος την εξυπνάδα και την αντίληψή τους, που είναι διαλλακτικότατος και δείχνει μεγάλο σεβασμό στις απόψεις και τις ιδεολογίες, φτάνει μοιραία να ανακαλύπτει σοκαρισμένος (όπως άλλωστε πολλοί αριστεροί και ριζοσπάστες) ότι στην προσωπική του ζωή αποφασίζει ο ίδιος για όλους, χειραγωγώντας γνώμες. Και ενώ η προαναγγελθείσα καταστροφή δεν αργεί να φανεί (μια επερχόμενη κηδεία αναγκάζει την παράξενη οικογένεια να πάρει τους δρόμους, μετατρέποντας το φιλμ σε ένα υπαρξιακό road-movie) και ο πρωταγωνιστής λάμπει προσπαθώντας να υπερασπιστεί τις επιλογές του απέναντι σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτόν, το θεματικό οικοδόμημα στέκεται απροσδόκητα στα πόδια του, βρίσκοντας υποστηρικτές της αρχικής του στάσης από εκεί που κανείς δεν θα το περίμενε.
Πέρα από την αξιοθαύμαστη δουλειά στον τεχνικό τομέα, με την εικονογράφηση να ισορροπεί ανάμεσα στο εχθρικό και το μεγαλειώδες του φυσικού τοπίου που περιβάλλει, ίσως και προστατεύει την οικογένεια, και τα ευφάνταστα κοστούμια που κρύβουν το καθένα τη δική του ιστορία, προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση (όλες) οι εντυπωσιακές ερμηνείες των νέων ηθοποιών της ταινίας, με τη σκηνοθεσία να στέκεται με σεβασμό στο συναίσθημα καθεμιάς από τις ξεχωριστές τους προσωπικότητες.

Το «Captain Fantastic», τίτλος που τυχαία (όπως δήλωσε ο Ρος) παραπέμπει σε ένα διάσημο άλμπουμ του Έλτον Τζον, είναι ένα φιλμ από το οποίο έχεις πολλά να κλέψεις. Μπορεί να μη μιλά για σούπερ ήρωες (ή μήπως μιλά τελικά;), αλλά η «σκληρή» του ευαισθησία σε μεταφέρει από τον παράδεισο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα στο «Γουόλντεν» του Θόρω, με μια ενδιάμεση στάση στα ΜακΝτόναλντς του κοντινού σου πολυκαταστήματος. Αναρωτώμενος ακόμη και τώρα, γιατί τελικά δεν γιορτάζουμε και επίσημα την ημέρα Τσόμσκι, μελαγχολείς ακούγοντας για ακόμη μια φορά το αυτοσχέδιο «Sweet Child o` Mine» του φινάλε, και δεν μπορείς να αποφασίσεις αν τα δάκρυα που σε γεμίζει είναι χαράς ή συγκίνησης.
Βαθμολογία:




(0 κακή |















Παναγιώτης Αχτσιόγλου