---

Voir du Pays (2016) - Μεταφρασμένος Τίτλος: The Stopover
Δραματική | 102'
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 17 Νοε 2016 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 20/3/2017 Διανομή: Feelgood Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Γαλλικά - Ελληνικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Η Μαρίν και η Ορορά είναι δύο φίλες που υπηρετούν στον στρατό της χώρας τους. Όταν η μονάδα τους θα επιστέψει από το Αφγανιστάν, θα μεταφερθούν μαζί με τους συστρατιώτες τους σε ένα θέρετρο της Κύπρου προκειμένου να ξεχαστούν από τον πόλεμο και να ξεκουραστούν επανακτώντας τις σωματικές και ψυχικές τους δυνάμεις. Οι μνήμες όμως είναι ακόμη ζωντανές, η φρίκη που έζησαν δεν μπορεί να ξεχαστεί και το ειδυλλιακό τοπίο δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τις πρώτες εκρήξεις..

Οι γαλλίδες Ντελφίν και Μιριέλ Κουλέν, στη μόλις δεύτερη σκηνοθετική τους δουλειά έπειτα από τα «17 Κορίτσια», επιστρέφουν σε αυτό που κεντρίζει το αμέριστο ενδιαφέρον τους: την ψυχοσύνθεση της γυναικείας φύσης. Με την ιστορία ήδη γραμμένη από την Ντελφίν στο ομώνυμο βιβλίο της, οι δύο σκηνοθέτιδες ζουμάρουν στην καταπονημένη ψυχή του «ευαίσθητου φύλλου» μέσα από τα -πανέμορφα- μάτια των δύο νεαρών ηρωίδων τους, εγχειρίζοντας προσεχτικά τις μνήμες που δημιουργήθηκαν όταν εκείνες επικαλέστηκαν στο καθήκον τους σε μια εμπόλεμη ζώνη. Βάζοντας τη βία στη σίγαση, πανέτοιμη όμως να εκραγεί σαν απελπισμένη κραυγή για έναν ατελείωτο εφιάλτη που θα βασανίζει το υποσυνείδητο για πάντα, οι δύο κοπέλες ψάχνουν μαζί με τους συναδέλφους τους να βρουν ο καθένας όπως μπορεί την κανονικότητα της ζωής και να νιώσουν την οικειότητα με το περιβάλλον τους που δεν περιλαμβάνει τίποτα από την ωμή πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου, μακρινού σε χιλιόμετρα, κοντινού όμως εμπειρικά.

Ο σωματικός πόνος βρίσκεται πολλές φορές ξεγυμνωμένος, έτσι ώστε να τον νιώθει και ο ίδιος ο θεατής στο σφίξιμο της καρδιάς του. Οι Ντελφίν και Μιριέλ εκθέτουν με το σταγονόμετρο τις ηρωίδες τους μέσα σε έναν καθαρά «αντρικό κόσμο», προστατεύοντάς τις με την προσεγμένη προσέγγιση της ευαίσθητης ψυχικής τους κατάστασης, παράλληλα όμως τις φτάνουν σαν πυροτεχνήματα στα όρια τους, θυμίζοντας πως κάποιες φορές υπάρχουν για να ξεπερνιούνται. Το δίδυμο των Αριάν Λαμπέτ και Σοκό ακτινοβολεί μέσα από τις χακί στολές, η δίψα για ζωή, έστω και αν το χαμόγελο έχει χαθεί από τα πρόσωπά τους, είναι ακόμη ορατή και εκπροσωπούν επάξια την αρχετυπική γυναικεία φιλία, αφού τα κοινά βιώματα και πορεία στην ζωή τις έχουν δέσει έτσι ώστε ένα βλέμμα να είναι αρκετό για να καταλάβουν η μια την άλλη. Και αυτή η μη λεκτική επικοινωνία είναι η πηγή του ρεαλισμού του φιλμ, τα σώματά τους που κυκλοφορούν σαν φαντάσματα στον κόσμο τον ζωντανών καταφέρνουν να μεταφέρουν στον θεατή την τραγικότητα της ζωής που έχουν επιλέξει. Οι δύο ελληνικές συμμετοχές, αυτές των Ανδρέα Κωνσταντίνου και Μάκη Παπαδημητρίου, είναι γεμάτες ζωή κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού στο φιλμ που εκπροσωπούν τους «νορμάλ» ανθρώπους είναι κι εκείνοι που δεν έχουν αναγκαστεί να αντικρίσουν τον θάνατο.

Το «Voir du Pays» των αδελφών Κουλέν ταξιδεύει μέσα στον κόσμο εκείνων που γνωρίζουν τι σημαίνει πόλεμος, παράλληλα όμως κάνει και μια σημαντική στάση για να γιορτάσει τη δύναμη της γυναικείας ψυχής. Και είναι αυτή η άγρια κι αντισυμβατική φύση της ταινίας, αφού τα όπλα και οι γυναίκες σπάνια γίνονται θέμα για τη μεγάλη οθόνη, που το κάνει να ξεχωρίζει, αλλά και να κατακτά επάξια μια μεγάλη διάκριση, αυτή του βραβείου σεναρίου του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο 69ο Φεστιβάλ των Καννών.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Πόπη Παπαδοπούλου

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.