---

High Fidelity (2000)
Κομεντί | 113' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 10 Νοε 2000 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 19/2/2001 Διανομή: Προοπτική Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Δανικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.94/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Μια κωμωδία σχετική με τον φόβο της δέσμευσης, του μίσους για τη δουλειά σου, τον έρωτα και αλλά κλασσικά της ποπ.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Μια ρομαντικη κομεντι ηθων (και δη των ανδρικων ηθων) ειναι η τελευταια ταινια του Stephen Frears High Fidelity. Βασισμενη στο ομωνυμο και σχεδον cult μυθιστορημα του Nick Ηornby μας αφηγειτε την ιστορια του Rob Gordon, ενος ιδιοκτητη δισκαδικου απο αυτα που πουλανε σπανιους δισκους βινυλιου.

Ο ηρωας της ταινιας βρισκεται στα προθυρα χωρισμου με την κοπελα του, και με αφορμη το γεγονος αυτο μας αφηγειτε τους Top-5 χωρισμους της ζωης του, σε μια προσπαθεια αναθεωρησης της μεχρι τωρα πορειας του σε σχεση με το γυναικειο φυλο. Χαρακτηριστικο δε του ηρωα ειναι οτι κατατασει τα πιο σημαντικα πραγματα στην ζωη του σε λιστες Top-5. Top-5 χωρισμοι, top-5 επαγγελματα που θα ηθελε να κανει, top-5 τραγουδια που μπορει να ακουσει κανεις Δευτερα πρωι στην δουλεια κ.α.

Η ιδιομορφια αυτη του ηρωα βεβαια πηγαζει απο την αμεση ενασχοληση του με την μουσικη και γενικοτερα την μουσικη βιομηχανια, οπου εκει τα παντα ταξινομουνται με Top-5, Top-10 κ.ο.κ. Στην πορεια του εργου ομως θα ανακαλυψει οτι αυτη η μανια του να δημιουργει λιστες με Top-5, τον καθιστα αμετοχο κριτη των πραγματων και εν τελει απραγο παρατηρητη της ζωης του, γεγονος που ειναι η αιτια για τα προβληματα του με το αντιθετο φυλο.

Με βαση ενα πολυ εξυπνο, πνευματωδες και σφιχτο σεναριο, το οποιο ειναι ομως ιδωμενο απο μια αντρικη (και ισως λιγο μισογυνικη και ελαχιστα φαλλοκρατικη) οπτικη, ο Frears φτιαχνει μια πολυ γλυκεια ταινια για τις σχεσεις των δυο φυλων, εκει λιγο πριν τα 30. Σκιαγραφει πραγματικους, καμια φορα αστειους, αλλα σιγουρα ενδιαφεροντες χαρακτηρες, μεσα σε εναν μικροκοσμο μια γειτονιας του Σικαγου, παρολο που καλλιστα θα μπορουσε να ειναι καποιο προαστιο του Λονδινου, σε μια ταινια οπου πολυ βασικο παιζει η μουσικη. Ολο το κλιμα μεσα στο δισκαδικο, στο οποιο εξελισεται μεγαλο μερος της ταινιας, αλλα και το soundtrack ειναι στενα συνυφασμενα με διαφορα τραγουδια τα οποια ακουν, τραγουδουν, σκεφτονται η αναφερουν οι ηρωες της ταινιας.

Ενδιαφερον επισης προξενει η σκηνοθετικη επιλογη, ο ηρωας της ταινιας να αφηγειτε σε πρωτο προσωπο on-camera (και οχι σε off-camera αφηγηση) τις σκεψεις του και τα συναισθηματα του, παραλληλα με την δραση της ταινιας. Καθως εξελισεται η πλοκη, ο ηρωας παμπολες στιγμες γυριζει προς την καμερα και το κοινο, και αρχιζει να εξομολογειτε το τι σκεφτεται και το τι νοιωθει, γεγονος που δινει στην ταινια με επιπλεον αμεσοτητα και, γιατι οχι, μια μικρη δοση μαγειας.

Για τον ρολο του πρωταγωνιστη δεν θα μπορουσε να υπαρχει καλυτερη επιλογη απο αυτη του John Cusak. Low profile και ανασφαλης αποδιδει πιστα τον Rob Gordon οπως ισως θα τον ειχε φανταστει το Nick Hornby οταν εγραφε το μυθιστορημα του. Στις στιγμες μαλιστα που μας αφηγειτε τις σκεψεις του σε πρωτο προσωπο, απευθειας on-camera, ειναι ιδανικα αμεσος και απολαυστικος. Σε δευτερους, μικροτερους ρολους μπορειτε να ανιχνευσετε τους Tim Robins, Cathrine Zeta Jones και Lili Taylor.

Συνολικα μια πολυ ομορφη ταινια, απο αυτες που αφηνουν μια χαρουμενη αισθηση οταν βγαινεις απο τον κινηματογραφο. Και σιγουρα μεσα στο Top-5 της χρονιας.

**** (4/5)

Σπυρος Βαθης

---

Πολλοι μπορει να τη θεωρησαν βαρετη (εγω βρηκα πως εχει ενδιαφερον). Πολλοι μπορει να θεωρησαν πως ειναι μια απο τα ιδια και πως δεν εχει καν λογο υπαρξης (εγω τη βρηκα διαφορετικη, και μονο αυτο της δινει λογο υπαρξης). Πολλοι μπορει να πουν πως δεν εχει σπουδαια υποθεση και οτι αυτη προχωραει βασανιστικα αργα (εγω πιστευω πως δεν ειναι η υποθεση αυτο που εχει ουσια στην συγκεκριμενη ταινια). Το σιγουρο παντως ειναι πως δεν εχει σιροπια και μελο η οτιδηποτε κανει μια κοινωνικη ταινια εμπορικη και σε συνδυασμο με το ιδιαιτερο αντικειμενο της, προκειται για ενα εργο που απευθυνεται σε αυστηρα περιορισμενο κοινο. Βλεπουμε τους προβληματισμους καποιου τριαντακατιαρη για τις σχεσεις του με το αλλο φυλο. Δεν ειναι φαλλοκρατης, ουτε μισογυνης. Απλως μπερδεμενος. Ουτε και αδικημενος οπως νομιζει, απλως μεμψιμοιρος (στην αρχη τουλαχιστον). Εχουμε εναν ηρωα ουτε εξυπνο, ουτε ηλιθιο. Απλο μεσο ανθρωπο οσον αφορα την εμφανιση. Αυτος ομως ψαχνει να βρει τι ακριβως του συμβαινει και αυτο ακριβως ειναι το θεμα της ταινιας. Πιθανοτατα μου αρεσε, γιατι βρηκα διατυπωμενες σκορπια στην μεγαλη οθονη σκεψεις μου, οχι πληρως σχηματισμενες ακομη. High fidelity (υψηλη πιστοτητα ελληνιστη). Ποσο ταιριαζει ο τιτλος αυτος στον ηρωα;

Θωμας Τσατσαρελης

---

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2006

Ο Frears μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα βιβλίο του Nick Hornby και φτάνει πολύ κοντά στο να μας παραδώσει το απόλυτο καλτ διαμάντι πάνω στην ανδρική φύση. Ακόμα κι έτσι πάντως, πολλοί «είδαν» τους εαυτούς τους στα ερωτικά μπερδέματα του 35χρονου ιδιοκτήτη δισκάδικου, που τόσο πετυχημένα υποδύεται ο John Cusack, ενώ λιγότεροι είναι αυτοί που μπορούν να παρακολουθήσουν τα ατέλειωτα inside jokes αρρωστημένης μουσικοφιλίας. Στη σούμα, μοιάζει με μεταμοντέρνο και κάπως πιο φλεγματικό Woody Allen.


Βαθμολογία: (6.5/10)

Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.