35 χρονια πολιτικης παρουσιας,7 φορες πρωθυπυργος,ντουζινες τα σκανδαλα..Ενας ομως ο Δαιμονας,μια και η Ταινια. Ο Τζουλιο Αντρεοτι για πανω απο 3 δεκαετιες υπηρξε το κεντρικο προσωπο της ασθενους ιταλικης πολιτικης σκηνης αναγκαζοντας τον Παολο Σορεντινο να πραγματωσει τη διαβολικη του σκηνοθετικη τοιχογραφια,χρησιμοποιωντας ολα τα αχρηστα υλικα που εδω και χρονια προσφερει η χωρα.
Διπολο το σκηνοθετικο πονημα του Ιταλου..Απο τη μια η ετοιμοθανατη δημοκρατικη (ο Θεος να την κανει..) Ιταλια και απο την αλλη το γεννημα-θρεμα της, Τζουλιο Αντρεοτι. Στοιχεια αναποσπαστα και αυτοθρωα,σφιχτοδεμενα και αρρηκτα.
Απο τη μια λοιπον η ΄΄κοινωνια΄΄ των πολιτικων,θρησκευτικων και επαγγελματιων επιχειρηματιων.Διαπλοκη η απολυτη,σε ενα συστημα που τα παντα διενεργουνται υπογειως.Η Δυναμη ειναι στα χερια του Τερατος.Πολιτικοι ψηφιζουν,επιχειρηματιες ενεργουν.Τα ποδια,η σκοτεινη Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια που το λαο κατευθυνει και την ευλογια τους δινει..Αποτελεσμα ο βουρκος που παντρευονται το χρημα με την εξουσια,γεννωντας δημοκρατικα Τερατα.
Απο την αλλη ο Νους του Τερατος,ο κινητηριος μοχλος της δημοκρατικης βιομηχανιας.Μεσα απο τη ματια του Σορεντινο,ο Αντρεοτι αποφασιζει και διαταζει,αρχει και παυει.Μια υπαρξη μικροκαμωμενη με το παρουσιαστικο διστακτικου υπαλληλου και περπατημα φοβισμενου αστου.Δεν ειναι τυχαιο που στοχος του φακου γινεται διαρκως η ασχημη οψη του Αντεροτι με τα τεραστια αυτια και τα μυωπικα γυαλια καθρεφτιζοντας στην ασχημια (πρωτα την εσωτερικη και λιγοτερο την εξωτερικη) την ουσια του Τερατος.
Σκηνοθετικα ο Παολο Σορεντινο στηνει ενα πανηγυρι.Μακρια απο οποιαδηποτε αλλη πολιτικη βιογραφια( μακρια απο οτιδηποτε εχει κανει ο Oliver Stone δηλαδη..), εναλλασσει τις εικονες του με ασυνηθιστα γρηγορους ρυθμους,φερνει τον θεατη προσωπο με προσωπο με τον Αντρεοτι ακομη και στις πιο αμηχανες στιγμες του,σατυριζει ασταματητα την αισχρη πραγματικοτητα με τις ατελειωτες μικροσκηνες που στηνει (ιδιαιτερα τη στιγμη της δυσφοριας του Αντρεοτι οταν αντιλαμβανεται το πορτρετο του Λενιν στο δωματιο του σ’ενα ταξιδι του στη Ρωσια..).Δεν ειναι τυχαιο αλλωστε που μουσικοι οπως οι Γκαβιν Ρασον,Ντελια Γκονζαλες,Κασιους,Μπεθ Ορτον και Veils επιλεχθηκαν απο τον ιδιο τον Σορεντινο να συνοδευσουν τα οσα διαδραματιζονται στην οθονη ειτε προκαλωντας φρενιτιδα στο γελοιο παρτυ νικης των εκλογων που στηνεται,ειτε τονιζοντας τις βαθια μοναχικες στιγμες του Αντρεοτι και αποδοδοντας περιστασιακα οπερατικα ψηγματα στο ολο Μωσαικο.
Αυτη ειναι η τριτη φορα που Σορεντινο και Τονι Σερβιλο συνενωνονται σε ενα φιλμ και ισως η αποτελεσματικοτερη.Τα επιπεδα αμοιβαιας επιστοσυνης τους διαφαινονται και απο την αρνηση του ιδιου του Σερβιλο να μπει στη διαδικασια μελετης της προσωπικοτητας του Αντεροτι,μιας και αρκεστηκε στην καθοδηγηση του Σορεντινο οσον αφορα το ερμηνευτικο κομματι,προσδισιοντας κατα αυτον τον τροπο στη δικη τους σχεση το στοιχειο της συνυπαρξης.Η ερμηνεια του Σερβιλο προσφερει ενα μαθημα υποκριτικης ενω παραλληλα στα χερια του σκηνοθετη καθισταται χρησιμο εργαλειο εμβαθυνσης μιας απο τις πιο σκοτεινες υπαρξεις στο ευρωπαικο πολιτικο σκηνικο.
Το φιλμ βραβευτηκε στο Φεστιβαλ των Καννων με το ειδικο βραβειο της Επιτροπης επαναθετοντας στο προσκηνιο το νεο Ιταλικο Σινεμα( μαζι με το ετερο Γομμορα του Ματεο Γκαρονε..).Εξαλου το φιλμ πηρε τελικα την ‘’εγκριση’’ και του ιδιου του Αντρεοτι,αφου πρωτα αλλαξε την εκπεφρασμενη του αποψη για του για τους δημιουργους της…Κακοβουλοι Υβριστες…ειπε ο Διαβολος..
Με Δυο Λογια: Οι Ημερες και τα Εργα του Τζουλιο Αντρεοτι στο διαστημα που εκτεινεται απο την τελευταια του εκλογη του ως Πρωθυπουργου εως την πτωση του απο το θρονο και τη εναρξη της πολυκροτης δικης φοτωμενης με κατηγοριες αναμειξης του στη Μαφια.


ataxxic