---

Tideland (2005)
Φαντασίας | 120' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 11 Μαϊ 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 21/11/2006 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (7.66/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Χάρη στους σκίουρους, η ζωή δεν είναι πια μοναχική.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 8 Μαΐου 2006

FEED YOUR HEAD

Αισθητικά και στιλιστικά ανάμεσα στο ‘Fear And Loathing In Las Vegas’ και στο ‘Alice In Wonderland’, το ‘Tideland’ είναι η σουρεαλιστική, gothic ταινία του Terry Gilliam που παρουσιάζει την σκληρή πραγματικότητα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Η Jeliza-Rose (Jodelle Ferland) είναι κόρη του ροκ μουσικού και ναρκομανή Noah (Jeff Bridges) και της επίσης ναρκομανούς και υστερικής Queen Gunhilda (Jennifer Tilly). Η μικρούλα ζει σε μια οικογένεια όπου οι γονείς της είναι συνέχεια ΄σε διακοπές’ όπως θέλουν να περιγράφουν την χρήση ηρωίνης, ενώ εκείνη έχει ‘φανταστικούς’ φίλoυς... ακρωτηριασμένα κεφάλια από κούκλες. Η ζωή της ανάμεσα στην πραγματικότητα, όπου ετοιμάζει τις σύριγγες με τις δόσεις για τους γονείς της, και τη φαντασία, που έχει αναπτύξει υπερβολικά λόγω των χαοτικών εμμονών των γονιών της- όπως οι ιστορίες του πατέρα της για τη Γιουτλάνδη, δεν ανατρέπεται ούτε όταν η μητέρα της πεθαίνει από υπερβολική δόση. Αφού αποτρέπει τον πατέρα της από το να κάψει το πτώμα μέσα στο σπίτι, οι δυο τους πηγαίνουν στο σπίτι της γιαγιάς της σε μια απέραντη πεδιάδα με στάχυα. Εκεί θα γνωρίσει τη Dell (Janet McTeer) και τον επιληπτικό αδερφό της Dickens (Brendan Fletcher), δύο ανθρώπους που, για διαφορετικούς ο καθένας λόγους, αδυνατούν να ζήσουν και αυτοί στην πραγματικότητα και προτιμούν τη φαντασία. Η Dell βαλσαμώνει τους νεκρούς για να τους κρατήσει κοντά της και ο Dickens, νέος αλλά με το μυαλό δεκάχρονου, έχει φτιάξει ένα δικό του κόσμο όπου η Jeliza-Rose εύκολα θα διεισδύσει ως ‘φιλενάδα’ του. Το τέλος μακάβριο εξιλεώνει τη φαντασία ως μέσο διαφυγής ενός ‘τραυματισμένου’ κοριτσιού.

Μια ιστορία για ανθρώπους που αρνιούνται να ωριμάσουν ή που δεν είναι ώριμοι αρκετά ώστε να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη καθημερινότητα. Το Tideland είναι το κομμάτι γης που ‘χτυπιέται’ διαρκώς και αλλοιώνεται από τη ‘θάλλασα’ αλλά με φυσικό τρόπο βρίσκει τρόπο να επιβιώνει, είναι όλοι αυτοί οι μηχανισμοί –με άλλα λόγια- που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες όσο το δυνατόν ανώδυνα. Ο Terry Gilliam μεταφέρει το ομώνυμο μυθιστόρημα του Mitch Cullin με το χαρακτηριστικό του δυναμικά παραστατικό στυλ. Τα θέματα που θίγει στη ταινία είναι τέλεια συγχρονισμένα με την σκηνοθετική του τεχνική και με πολύ ευφυή τρόπο παρουσιάζονται οπτικά. Ο ρεαλσιμός στη θεματολογία του συνοδεύεται με τα πολύ ρεαλιστικά μακιγιάζ και κοστούμια, ενώ η αίσθηση παραμυθιού και φαντασίας εμπλουτίζεται με την ερμηνεία των ηθοποιών και τις λήψεις με τους παραμορφωτικούς φακούς, τον σκόπιμα τονισμένο φωτισμό και τη φωτογραφία. Οι σκηνές στη πεδιάδα του Saskatchewan (Canada), όπου είναι γυρισμένη η ταινία, είναι από τις καλύτερες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη. Η ταινία δίνει κυριολεκτικά την αίσθηση της παιδικής αντίληψης της καθημερινότητας: η κάμερα τρυπώνει σε κάθε γωνιά του mise-en-scene συμβαδίζοντας με την νεανική περιέργεια και το πάθος για ανακαλύψεις. Οι ηθοποιοί είναι αφοσιωμένοι στη λογική του Gilliam με αποτέλεσμα τις εναρμονισμένες ερμηνείες τους. Η Jodelle Ferland ερμηνεύει ένα ανεξάρτητο κορίτσι παγιδευμένο όμως μέσα στη φαντασία της, ανύμπορο να ξεχωρίσει τη πραγματικότητα από το ‘παραμύθι’. Η ερμηνεία της θεατρική και πολλές φορές υπερβολική είναι κάπως κουραστική όμως αποδίδει τέλεια τον μπερδεμένο και σουρεαλιστικό χαρακτήρα της Jeliza. Η Ferland υποκρίνεται ένα κορίτσι που υποκρίνεται και είναι αξιοθαύμαστο το ταλέντο μιας τόσο νεαρής ηθοποιού όσο υπερβολκά δραματική και επιδεικτική είναι η ερμηνεία της. Ο Jeff Bridges έχει το δύσκολο ρόλο του ναρκομανή πατέρα που, όσο ανώριμος κι αν είναι, έχει κερδίσει την απόλυτη αγάπη από την κόρη του. Ο Bridges κερδίζει τους θεατές με μια από τις καλύτερες ερμηνείες του, όπου αποδίδει τον αφελή και επικίνδυνο γονέα αλλά εξίσου ευαίσθητο και αγαπητό χαρακτήρα.

Η ταινία είναι σκοτεινή, συγκινητική, αστεία αλλά και ενοχλητική όπως τη χαρακτηρίζει και ο σκηνοθέτης. Η περιέργεια ενός παιδιού αγγίζει ανάρμοστες πτυχές, ανάμεσα στο μακάβριο και στο σεξουαλικό, στην αθωότητα και στην άγνοια, στο φόβο και στο ενδιαφέρον. Πολλές σκηνές είναι αποκρουστικές ακόμα και για τους ενήλικες, όμως έχουν μια δυναμική που κρατούν το ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία του Terry Gilliam είναι ασυμβίβαστη, αδιάστατη, χωρίς όρια ή περιορισμούς. Η ταινία δικαιώνει τη σκηνοθετική ικανονότητα του Gilliam και θα εκτιμηθεί πολύ από τους φαν. Το Tideland δεν είναι ευρείας κατανάλωσης.

Βαθμολογία: (7/10)

Ιωάννα Χουλιαρά

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.