---

- EοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½, οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Egoyan, Atom

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Atom Yeghoyan

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: AοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½
- HοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: 19 Ιουλίου 1960
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: Cairo, Egypt
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: 170 cm.
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: Khanjian, Arsinee

---

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2006
Atom Egoyan – “Η αλήθεια είναι μέσα στον καθένα μας!”

Το ότι είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης και σεναριογράφος το γνώριζα ήδη. Το μέχρι στιγμής δείγμα γραφής του με το αριστουργηματικό Γλυκό Πεπρωμένο, το πατριωτικά νοσταλγικό Ararat έως και το γλυκόπικρο διαμαντάκι Felicia`s Journey, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια καλλιτεχνικής αμφισβήτησης του. Συναντώντας όμως από κοντά τον γεννημένο στο Κάιρο της Αιγύπτου, από Αρμένιους γονείς και μεγαλωμένο στις Δυτικές πολιτείες του Καναδά, Atom Egoyan, που βρέθηκε πρόσφατα στην χώρα μας παρουσιάζοντας την καινούργια του δημιουργία, το νέο-νουάρ Where the Truth lies, κατάλαβα πως εκτός από τόσο σημαντικός καλλιτέχνης είναι κι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας με την άνεση του λόγου που διαθέτει.

- Κύριε Egoyan, να πούμε αρχικά για την θεματολογία της νέας σας ταινίας Where the Truth lies?

- Το φιλμ προσπαθεί να επικεντρώσει στον τρόπο που διαφορετικά άτομα αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει γύρω τους. Κινούμενο χρονικά σε δύο χρονικές περιόδους, μελετά ενδελεχώς κάποιους δημοφιλείς χαρακτήρες λόγω των σχέσεων τους με τις σόου μπίζνες και για το πόσο μπορεί να επηρεάσει ένα ατυχές περιστατικό την εξωτερική τους εικόνα.

- Το συγκεκριμένο σενάριο πάνω σε ποια αρχή σας γράφτηκε και ποιον συσχετισμό έχει με τα παλαιότερα σενάρια σας?

- Όταν ξεκινώ να γράψω ένα σενάριο συνήθως προσεγγίζω πρώτα όλο το περιβάλλον που περικλείει τους ήρωες της ιστορίας. Στο Where The Truth Lies, όλα ξεκίνησαν από τους χαρακτήρες που επιχειρούν να ελέγξουν την δική τους ιστορία. Ο χαρακτήρας που υποδύεται για παράδειγμα ο Kevin Bacon, προσπαθεί να καλύψει – όπως πιστεύει - κάποια στοιχεία από την ζωή του. Ουσιαστικά αυτό που ψάχνω είναι αυτό που δεν φαίνεται στα μάτια μας.

- Πάντως σε αντιδιαστολή με τις ταινίες του Lynch, υπάρχει ένας συσχετισμός. Κάτι φέρνει τις δικές σας κοντά αλλά και κάτι μοιάζει να τις απομακρύνει. Συμφωνείτε?

- Ναι είναι αλήθεια αν και η προσέγγιση είναι από μια ουδέτερη σχετικά σκοπιά. Για παράδειγμα στους ήρωες που έχω χρησιμοποιήσει, αυτός του Bacon, ποτέ δεν θα διάλεγε για σκηνοθέτη του τον Egoyan. Θα προτιμούσε ας πούμε τον πιο Χολιγουντιανό Vincente Minnelli, για να δώσει την λάμψη που θα έπρεπε στην οντότητα του. Λατρεύω την δουλειά του a href="people.asp?name=Lynch%2C%20David">Lynch, αλλά νομίζω πως η αίσθηση που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα είναι διαφορετική. Ο εσωτερικός κόσμος των ηρώων είναι διαφορετικός. Άλλωστε το κυρίαρχο θέμα του έργου είναι πως μπορεί ένας διάσημος καλλιτέχνης, σε μια στιγμή να μεταλλαχθεί σε αποδιοπομπαίο τράγο. Προσωπικά υπάρχουν διαφορές από τις προηγούμενες ταινίες μου. Σε αυτήν ήθελα να υπάρχει περισσότερη λάμψη, περισσότερα φώτα και σταρς.

- Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος που χρησιμοποιείτε την μνήμη και τον χρόνο?

- Οι χαρακτήρες του έργου έχουν ορίσει μια δική τους διαδρομή και πάντοτε αυτή ακολουθούν απαρέγκλιτα. Δεν πρόκειται όμως για ένα σουρεαλιστικό φαινόμενο. Ο χρόνος στην ταινία χρησιμοποιείται σαν όπλο. Η ιστορία διαρκώς χειραγωγείται από την πλευρά των πολλών ηρώων που συμμετέχουν σε αυτήν και από τον τρόπο που την παρουσιάζουν. Ο σκηνοθέτης όμως αντιδρά σε αυτό το φαινόμενο με συνέπεια όλη η αλήθεια να αποκαλύπτεται μόνον στο τελικό πλάνο. Είναι όμως τελικά αυτή η αλήθεια ή πρόκειται για την προσωπική πίστη της νεαρής δημοσιογράφου? Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να δίνω στον θεατή την δυνατότητα να επιλέξει την δική του αλήθεια. Έτσι επιστρέφουμε στην αλήθεια τόσο σαν γεγονός όσο και σαν ηθική ανάγκη. Η κοπέλα δεν θα την αποκαλύψει προκειμένου να προστατέψει πρόσωπα και καταστάσεις…

- Επικεντρώνετε όμως περισσότερο στο αφηγηματικό στοιχείο που παιχνιδίζει με τον χρόνο.

- Υπάρχει εδώ μια αντίθεση σε σχέση με τον πραγματικό χρόνο. Στο βιβλίο του Sweet hereafter για παράδειγμα υπήρχαν 35 ταξιδιού του μοιραίου λεωφορείου. Στην ταινία ενδιαφερόμαστε όμως μόνο για την μία και μοναδική που αλλάζει τα δεδομένα. Στο Ararat, για μισή ώρα ο καταιγισμός πληροφοριών δεν σε αφήνει να εστιάσεις στο φιλμ. Αλλά μόλις ο θεατής υπνωτιστεί από τον ρυθμό αυτό, όλα τα γεγονότα παίρνουν την σωστή τους θέση. Έτσι και εδώ. Ο θεατής προκειμένου να εντοπίσει την πραγματικότητα – μέσω του δυναμικού μοντάζ και της μουσικής - πρέπει να βρει την χρυσή τομή στην ροή της αφήγησης.

- Και μια και μιλάμε για μουσική, ποια είναι η σχέση σας με τον μόνιμο συνεργάτη σας Mychael Danna που αναλαμβάνει την σύνθεση των μουσικών θεμάτων των ταινιών σας?

- Το πιο σημαντικό είναι να μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό με τον Mychael Danna. Στο Sweet hereafter χαρήκαμε ιδιαίτερα που θα μπορούσαμε να συνθέσουμε με μεσαιωνικά όργανα. Εδώ όμως μετά και το τελικό μοντάζ είχε υπερβολικά περιορισμένο χρόνο για να συνθέσει το θέμα. Προσωπικά τον εμπιστεύομαι απόλυτα.

- Και η εντύπωση σας για τον ελληνικό κινηματογράφο ποια είναι?

- Γνωρίζω πολύ καλά το έργο ελλήνων σκηνοθετών που έχουν δημιουργήσει εντός των συνόρων σας, όπως ο Κακογιάννης, ο Αγγελόπουλος, μου αρέσουν όμως και οι δημιουργίες ελλήνων της διασποράς σαν τον Κασσαβέτη ή τον Kazan, που έχει παρουσιάσει το τόσο εκφραστικό America, America. Επίσης πολύ γνωστός μου ήταν και ο George Cosmatos, που όμως διακρίθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό ύφος ταινιών, εκείνο του Ράμπο και των περιπετειών δράσης. Δεν σου κρύβω πως η ταινία του Απόδραση στην Αθήνα, με τους αμέτρητους σταρς την Cardinale και τον Telly Savalas, μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά για τα υπέροχα πλάνα, που είχαν γυριστεί νομίζω στην Ρόδο. Όντας μεγαλωμένοι στην ίδια ακριβώς πόλη του Καναδά, τον ρωτούσα, πως καταφέρνεις και δημιουργείς τόσο καλές περιπέτειες, ποιο είναι το μυστικό. Κι εκείνος μου ανταπαντούσε, με το ερώτημα «πως καταφέρνω εγώ και συμμετέχω σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου»…

- Αλήθεια το Ararat, έχει πολλά στοιχεία που διατηρούν την εθνική μνήμη ενός λαού όπως οι Αρμένιοι. Εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλές κοινές καταβολές και αντίστοιχα μοιραία περιστατικά στην δική μας ιστορία. Θα σας ενδιέφερε κάποια στιγμή να δείτε κάποιο από αυτά τα κοινά ιστορικά κομμάτια σαν βάση μιας μελλοντικής σας ταινίας?


- Φυσικά. Υπάρχουν πάμπολλα κοινά κομμάτια στην παράδοση των δύο λαών, που μπορούν να στηρίξουν ένα τέτοιο φιλμ. Είναι απαίτηση πλέον για έναν λαό με τεράστια ιστορία να διατηρεί – έστω και μέσω του κινηματογράφου – ανεξίτηλη την παράδοση του. Πως θα πληροφορηθούν για το παρελθόν τους οι νεότεροι? Έχω δει πάντως μια ταινία πολύ σημαντική και μάλιστα ελληνική που αναφέρεται στην μικρασιατική τραγωδία.

- Μήπως εννοείτε το 1922, του Νίκου Κούνδουρου?

- Ναι σωστά. Πολύ σπουδαίο φιλμ. Πολύ θα ήθελα να το ξαναδώ. Μήπως γνωρίζεις που θα μπορούσα να το προμηθευτώ?

- Δυστυχώς όχι. Μήπως αν μπορούσατε να το ζητήσετε μέσω των διανομέων του στην χώρα μας. Εδώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για την κουβέντα μας, με ένα τελευταίο ερώτημα. Ποια είναι τα άμεσα καλλιτεχνικά σχέδια σας?

- Τώρα ασχολούμαι με την όπερα. Είναι ένα καλλιτεχνικό κομμάτι που πάντοτε με ενδιέφερε και τώρα έχω βρει τον χρόνο και τις δυνάμεις για να υλοποιήσω κάποια σχέδια μου.

- Καλή πορεία στην ταινία σας…

Η ταινία Where the Truth lies προβάλλεται από την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου και στην Ελλάδα σε διανομή της Amafilms.

Γιώργος Ζερβόπουλος (Cineντευξη)

---

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.