---

- EοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½, οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Roth, Eli

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Eli Raphael Roth

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: AοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½
- HοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: 18 Απριλίου 1972
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: Boston, Massachusetts, USA
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: 183 cm.
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: Izzo, Lorenza

---

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

«Δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι» υποστηρίζει η λαϊκή σοφία και στην περίπτωση του Eli Roth, η παλιοπαρέα του αποτελείται από άτομα που πιθανότατα συνοδεύουν ο πρωινό τους με κάνα δυο snuff films ή, έστω, με Ασιατικές παραγωγές τις οποίες αγνοεί ακόμα και το cast. Quentin Tarantino και Takashi Miike άλλωστε δεν είναι και τυχαίοι συνδαιτυμόνες-και παρόλο που ο Eli Roth ακόμα δεν έχει καταφέρει να επιφέρει ριζοσπαστικές αλλαγές στο σύγχρονο σινεμά όπως τα δυο φιλαράκια του, έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει.

Όλα έχουν πάει καλά για τον 35χρονο σκηνοθέτη, γεννημένο στις 18 Απριλίου του 1972 στην Μασαχουσέτη αλλά πίσω από την σύντομη (προς το παρόν) αλλά και επιτυχημένη καριέρα του κρύβεται μια…27χρονη σχέση πάθους με τον κινηματογράφο, αφού ο Roth ξεκίνησε με τον τρόπο που ενώνει όλους τους ερασιτέχνες: Γυρίζοντας super 8 φιλμάκια με την βοήθεια των αδερφών και των φίλων του. Αντίθετα όμως με τους αυτοδίδακτους σκηνοθέτες ο Roth σπούδασε το σινεμά και έχει τα χαρτιά για να το αποδείξει: Ένα πτυχίο με άριστα από το film school του New York University δεν είναι μικρό κατόρθωμα αλλά δυστυχώς, όπως συμβαίνει με όλα τα πτυχία, δεν είναι και αυτόματη εγγύηση επιτυχία σε έναν χώρο σαν αυτόν του σινεμά, όπου η τύχη και οι συγκυρίες παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο Roth είναι ικανός να πουλήσει την ψυχή του για να καθίσει στην καρέκλα του director αλλά μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα θα γνωρίσει την άχαρη πλευρά του επαγγέλματος δουλεύοντας ως assistant- απασχόληση που αν είσαι τυχερός μπορεί να σε φέρει σε απόσταση αναπνοής με τους επαγγελματίες και αν όχι θα σε υποχρεώσει να περνάς τις ώρες σου μεταφέροντας φρεντοτσίνους ή κουβαλώντας καλώδια. Κατά τη διάρκεια αυτής του της θητείας ο Roth παίρνει σημαντικά μαθήματα όσον αφορά το μοντάζ, την σκηνοθεσία αλλά και την όλη διαδικασία της παραγωγής ενός φιλμ-μόνο που η σχέση του με τον κινηματογράφο παραμένει ένα φλερτ χωρίς ανταπόκριση.

Ο Eli δεν το βάζει κάτω και αρχίζει να γράφει σενάρια ενώ παράλληλα απασχολείται part time στα φιλμ του μαγικού κόσμου της…Troma, μια εμπειρία που σίγουρα επηρέασε το σεναριογραφικό του γούστο. Η παρουσία του σε «αριστουργήματα» όπως Terror Firmer και Citizen Toxie μετριέται βέβαια σε νανο-δευτερόλεπτα αλλά μπορούμε μόνο να υποθέσουμε πώς πρέπει να ήταν η ατμόσφαιρα στα γυρίσματα και πόσα έμαθε από τον guru Larry Kaufman. Σημαντική εμπειρία αποκόμισε και από την συνεργασία του, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, με τον David Lynch, δουλεύοντας πάνω στο αλλοπρόσαλλο υλικό που η ιστοσελίδα του εκκεντρικού σκηνοθέτη προσφέρει αφειδώς. Ίσως ο David Lynch να του δίδαξε και κάποιο τρικ για να πείθεις ελάχιστα ενθουσιώδεις παραγωγούς (αλλά και την ίδια σου την οικογένεια!) γιατί μετά από πολύ κόπο ο Roth καταφέρνει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για ένα σενάριο που είχε γράψει μαζί με τον φίλο και συγκάτοικό του στο πανεπιστήμιο, Randy Pearlstein. Το όνομα ήταν Cabin Fever και η πλοκή βασιζόταν σε μια προσωπική εμπειρία του Roth, που περιείχε τον ίδιο και…σαρκοφάγα βακτήρια. Ο Roth, τρομαγμένος από την εμπειρία, την πολλαπλασίασε επί χίλια και βασισμένος στην γνωστή συνταγή «teenagers στην ερημιά» δημιούργησε το Cabin Fever, ένα splatter horror με αρκετές στιγμές για να κάνεις «μπλιαχ» και άλλες τόσες για να ξύσεις το κεφάλι σου σαν τον Homer Simpson και να ψιθυρίσεις «Ε;». Το Cabin Fever, που τιμήθηκε τόσο από το Empire όσο και από το κοινό (με 8 εκατομμύρια εισπράξεων μέσα σε ένα weekend!) έφερε στο νεαρό σκηνοθέτη μια στρατιά από φαν-ανάμεσα στους οποίους βρίσκουμε μέχρι και τον Peter Jackson, που μάλλον είδε στον Αμερικάνο την ενέργεια που ώθησε και τον ίδιο να γυρίσει το Dead Alive. Ήταν μια σημαντική νίκη για τον Roth, που προμήθευσε την Lion’s Gate με ένα σημαντικό hit (21 εκατομμύρια οι συνολικές εισπράξεις-με μόλις 1,5 εκατομμύριο budget) και που πλέον ήξερε πως δεν βαδίζει στα τυφλά αλλά έχει την υποστήριξη ενός στούντιο για τις μελλοντικές του ταινίες.

Το 2003 ο Roth στέλνει straight το animated φιλμ Rotten Fruit, ένα προσωπικό project στο οποίο δούλεψε από πείσμα όταν η προηγούμενη προσπάθειά του στο είδος, το Chowdheads, δεν κατάφερε να βρει το δρόμο προς την δημιουργία. Δύο χρόνια μετά, παίρνοντας αφορμή από ένα γεγονός που ίσως να είναι αληθινό, ίσως και όχι, ο Roth σοκάρει τους θεατές με αδύναμο στομάχι, γράφοντας και σκηνοθετώντας το Hostel. Δεν ξέρουμε αν όντως υπάρχει η περιβόητη ασιατική ιστοσελίδα με θέμα το τουριστικό πακέτο με βασανιστήρια αλλά ο Roth, ακολουθώντας την σοφή στρατηγική marketing των δημιουργών του Blair Witch Project αλλά και την κιτς προσέγγιση α-λά William Castle, μεταμορφώνει μια αρκετά extreme splatter-ιά σε ένα φιλμ που όλοι περιμένουν ανυπόμονα σαν τον κινηματογραφικό Μεσσία. Τελικά δεν εκτίμησαν όλοι το torture porn, είδος που ο Eli Roth μπορεί να λέει ότι δημιούργησε, αλλά για άλλη μια φορά ο Roth, με ελάχιστο budget (4,5 εκατομμύρια) φέρνει ρευστό στα ταμεία, φτάνοντας τα 47 εκατομμύρια εισπράξεων. Ο Eli μπορεί να έχει αμφίβολο γούστο αλλά ξέρει πώς να μαγνητίζει τις (νεαρές, κυρίως) μάζες και να γράφει ένδοξες box office ιστορίες. Άλλωστε, έχει και παντοδύναμους φίλους: Τόσο τον Quentin Tarantino, που έχει ενθουσιαστεί από το θράσος του, όσο και τον Takashi Miike, που για να αποδείξει πόσο ενδιαφέρων βρίσκει τον Αμερικάνο, εμφανίζεται σε ένα cameo στο Hostel. Αυτή η συμμαχία Tarantino-Roth, με την προβλέψιμη συνδρομή και του Robert Rodriguez δεν άργησε να δώσει καρπούς: Όταν ο Quentin αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αναβιώσει τα b-movies με τα οποία μεγάλωσε, τόσο ο Rodriguez όσο και ο Roth δήλωσαν παρόντες στο εγχείρημα. Ο Eli, για τον οποίον δεν υπήρχε χώρος στα μεγάλα φιλμ, δεν πτοήθηκε και ασχολήθηκε χαρωπά με την παραγωγή ενός Trailer για μια ταινία που μάλλον δεν θα δούμε ποτέ (Thanksgiving) ενώ δεν αρνήθηκε και έναν μικρό ρόλο στο Death Proof. Aυτή την εβδομάδα θα μας δοθεί η ευκαιρία να δούμε άλλη μια τυπική ιστορία «by Eli Roth», αυτή του Hostel II. O Roth έγραψε και σκηνοθέτησε το sequel του Hostel, ελπίζοντας πως θα έχει την ίδια επιτυχία με το franchise του Saw ενώ οι γνώστες θα χαρούν βλέποντας τα σύντομα αλλά σημαδιακά cameo των Ruggero Deodato και Edwige Fenech. Στο μέλλον του Roth υπάρχει το Cell, ένα zombie φιλμ με τεχνολογικό twist βασισμένο στο πρόσφατο μυθιστόρημα του maitre Stephen King, κάτι που για τον Eli ισοδυναμεί με παράσημο.

Δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από τον Eli Roth. Να του ζητήσουμε να ωριμάσει θα ήταν εγκληματικό, έχοντας δει τι παράγει στην ανώριμη εκδοχή του. Κάποτε υπήρχαν φήμες για μια συνεργασία του με τον Richard Kelly -ναι, ίσως αυτό να είναι μια εξαιρετική ιδέα. Ίσως να κάνει τον κόπο και να μετατρέψει το Thanksgiving σε κανονική ταινία. Αλλιώς, θα θέλαμε να δούμε το φιλμ που ο ίδιος έχει δηλώσει, με χιούμορ, πως δεν θα είχε ενδοιασμούς να γυρίσει: «Ένα φιλμ με τα δίδυμα Olsen. Ή έναν πίθηκο. Ή καλύτερα, και με τους τρεις»

Θοδωρής Σαρλάς (Who is who)

---

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.