---

Πεμ 11 Απρ 2013

Το 5ο σώμα ακούει το Κουαρτέτο πίνοντας Ματζουράνα

Για προσωπικούς-επαγγελματικούς λόγους, έτυχε μέσα σε αυτή την εβδομάδα να κάνω μια γερή βόλτα από όλα τα ελληνικά μπλογκ που έχουν σχέση με τον κινηματογράφο. Καταρχάς, δεν περίμενα να βρω τόσα πολλά. Αυτό με χαροποιεί απίστευτα, για πολλούς λόγους. Βασικά, μιας και είμαι υπέρμαχος των μπλογκ, θεωρώ ότι η βάση ενός ενεργού πολίτη, στην προκειμένη ενός σινεφίλ, είναι να έχει βήμα και να το εκμεταλλεύεται ώστε να λέει την άποψη του. Πάνε οι εποχές που έπρεπε να έχεις τη στάμπα του επαγγελματία για να μπορείς να εκφέρεις άποψη πάνω σε ένα θέμα, για το οποίο, βρε αδελφέ, αισθάνεσαι ότι έχεις πράγματα να πεις. Μάχομαι ενάντια της παθητικής τακτικής, τη θεωρώ ένα είδος πνευματικού θανάτου. Φυσικά και είναι πρωτεύον το να είσαι σκεπτόμενος, αλλά το να μοιράζεσαι τη σκέψη σου είναι ακόμα πιο βασικό, ως επιτακτικό. Κατά δεύτερον, μιλώντας πάντα για τα κινηματογραφικά μπλογκ, βρήκα απόψεις που προσπέρασα, αλλά κι απόψεις που έκατσα με ενδιαφέρον να τις διαβάσω. Υπάρχει σύγχρονος σινεφίλ με την παλιά έννοια κι αυτό από μόνο του είναι ένα θαυμάσιο νέο. Φοβόμουν, ειλικρινά, πως με τα κατεβάσματα και την τιμή που έχει φτάσει το εισιτήριο, θα είχαμε γίνει όλοι «σινεφίλ-φαστ-φουντ»! Και πάνω σε αυτό, η δεύτερη σκέψη που μου πέρασε είναι ότι αυτά τα μπλογκ είναι που διατηρούν φορτσάτη την έννοια, χωρίς να υποβιβάζω τα απλά σχόλια αναγνωστών (ίσα, ίσα, που τα λατρεύω όταν είναι τεκμηριωμένα με λογική) στα site που παρέχουν αυτή τη δυνατότητα (όπως και του λόγου μας...), απλά εκεί βλέπεις διακεκομμένη τη γενική εικόνα, ενώ στο μπλογκ τον γνωρίζεις σφαιρικά τον συντάκτη, αντιλαμβάνεσαι με τι έχει να κάνεις. Κατά τρίτον, είναι τα φυτώρια των μελλοντικών κριτικών κινηματογράφου, ειδικά από τη στιγμή που έχουν στενέψει τα οικονομικά περιθώρια της δουλειάς μας και δίνονται ολοένα και λιγότερες ευκαιρίες σε νέους συντάκτες. Δεν κρύβω, μάλιστα, πως από τα μπλογκ αναζητώ τους νέους μας συνεργάτες, έχοντας τεράστια πίστη στον νεαρό σινεφίλ που έχει ζυμωθεί στο γράψιμο χωρίς κανείς να τον έχει υποχρεώσει. Και πάνω από όλα, επιστρέφοντας στην αρχική μου σκέψη, μην είστε παθητικοί αναγνώστες. Να έχετε πάντα άποψη κι αυτήν να αποζητάτε τρόπους να την κοινοποιείτε.

[1.]	The Host - Το Σώμα (2013) του Andrew Niccol
Εξωγήινες οντότητες που χρησιμοποιούν άλλα είδη ως ξενιστές, έχουν φτάσει στην Γη κι έχουν υποτάξει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Καταλαμβάνουν την ψυχή των ανθρώπων, αφήνοντας το σώμα τους άθικτο. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει "ελεύθεροι", οι αποκαλούμενοι επαναστάστες. Μια τέτοια είναι και η Μέλανι Στράιντερ, η οποία ξέφυγε αρχικά τον κίνδυνο, γνώρισε τον έρωτα της ζωής της Τζάρεντ και στη συνέχεια έπεσε θύμα των Ψυχών. Δεν παρέδωσε όμως το πνεύμα της, καθώς μια μάχη εξελίσσεται μέσα της, ανάμεσα στην ίδια και στην Ψυχή που την κατέλαβε, για την επικράτηση του σώματός της. Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[2.]	The Place Beyond the Pines - Στο Τέλος του Δρόμου (2012) του Derek Cianfrance
Ο Λουκ είναι ένας μοτοσικλετιστής κασκαντέρ που έχει υπό την προστασία του το βρέφος παιδί του. Αυτή του η ιδιότητα τον φέρει ύποπτο για έναν φόνο, ένα γεγονός που θα τον φέρει σε μετωπική σύγκρουση με τον Έιβερι Κρος, έναν πρώην αστυνομικό και νυν πολιτικό. Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[3.]	Quartet - Κουαρτέτο (2012) του Dustin Hoffman
Η Σεσίλυ, ο Ρέτζι και ο Γουίλφρεντ ζουν σε ένα σπίτι για συνταξιούχους τραγουδιστές της όπερας. Κάθε χρόνο, στις 10 Οκτωβρίου, παίρνουν μέρος σε μια συναυλία για να γιορτάσουν την επέτειο γέννησης του Βέρντι. Η Ζαν, που κάποτε ήταν παντρεμένη με τον Ρέτζι, καταφτάνει στο σπίτι και διαταράσσει την ισορροπία τους. Εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν ντίβα κι αρνείται να τραγουδήσει. Παρόλα αυτά, η παράσταση πρέπει να συνεχιστεί... Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[4.]	Ματζουράνα - Marjoram (2013) της Όλγας Μαλέα
Πάντα αγωνιζόταν να κάνει τη μαμά της περήφανη. Η 11χρονη Άννα ήταν η τέλεια κόρη. Ένα παιδί θαύμα: στα μαθήματά της, στη μουσική, αλλά και ιδιαίτερο genius ταλέντο στη μαγειρική. Όταν παίρνει μέρος σ` έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό, ένα reality-show μαγειρικής, η συμπεριφορά της αλλάζει, σκοτεινιάζει, φέρνει τον εαυτό της και τους άλλους γύρω της στα όριά τους. Γιατί ένα παιδί που μοιάζει να τα έχει όλα να συμπεριφέρεται έτσι; Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[5.]	Scary Movie 5 (2013) του Malcolm D. Lee
Ένα ευτυχισμένο παντρεμένο ζευγάρι, ο Νταν και η Τζόντι, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται κάποια περίεργη δραστηριότητα μετά την επιστροφή τους στο σπίτι με το νεογέννητο μωρό τους. Σύντομα, συνειδητοποιούν ότι καταδιώκονται από έναν τρομακτικό δαίμονα και μαζί με τη βοήθεια των ειδικών προσπαθούν απεγνωσμένα να απαλλαγούν από αυτή την κατάσταση πριν να είναι πολύ αργά. Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[6.]	Ένα Βήμα Μπροστά - One Step Ahead (2012) του Δημήτρη Αθυρίδη
Ο Γιάννης Μπουτάρης, κορυφαίος έλληνας οινοπαραγωγός και απεξαρτημένος αλκοολικός, βραβευμένος για την οικολογική του δράση και εξέχον μέλος της κοινωνίας των πολιτών, είναι στα 68 του ο αντισυμβατικός ανεξάρτητος υποψήφιος για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2010. Καθώς η χώρα στροβιλίζεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου, ο Μπουτάρης μάχεται απέναντι σε ορατούς και αόρατους αντιπάλους. Το ντοκιμαντέρ Ένα βήμα μπροστά είναι μία κινηματογραφική οδύσσεια διάρκειας 10 εβδομάδων που παρακολουθεί και καταγράφει αυτό το ακραίο «παιχνίδι δύναμης» σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Με φόντο τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, η ταινία παρουσιάζει την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή της, αλλά και την ξεχωριστή κουλτούρα της πόλης του, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις ιδιαιτερότητες και αντιφάσεις της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας σε μια κρίσιμη και αποφασιστική στιγμή. Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

[7.]	Μεταξά: Ακούγοντας το Χρόνο - Metaxa: Listening to Time (2012) του Σταύρου Ψυλλάκη
Με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου Μεταξά, που πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο, παρακολουθούμε αυτήν τη ξεχωριστή ομάδα ασθενών καθώς συνεχίζουν να εργάζονται στο νοσοκομείο. Από το σοκ της πρώτης φοράς που το ακούει κάποιος, έως την εμπειρία του «... έμαθα να ακούω τον χρόνο», ο καρκίνος από απειλή θανάτου γίνεται δάσκαλος ζωής γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο προσθέτοντας χρόνια στη ζωή τους, αλλά και προσθέτοντας Ζωή στα χρόνια τους. Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
Loading Player...

---