---

Δευ 19 Ιαν 2004

Strange Days - Παραξενες Μερες

Πολύ ενθαρρυντική η συμμετοχή σας την τελευταία εβδομάδα, για το διαγωνισμό Ringu που πλησιάζει στο τέλος του. Μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, ποστάρετε σχόλια για τις αγαπημένες σας ταινίες θρίλερ-τρόμου-φαντασίας, ή ό,τι παραπλήσιο, και στείλτε μας το σχετικό λινκ στο jpro@cine.gr μαζί με τα πλήρη στοιχεία σας και την ένδειξη «ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΩΡΑ!». Την άλλη Δευτέρα, η στήλη θα ανακοινώσει τους πέντε τυχερούς.


Μέχρι τότε όμως, εμείς θα θυμηθούμε μια διαφορετική μελλοντολογική ταινία επιστημονικής φαντασίας, που εκτός από το πολυχρησιμοποιημένο, αλλά ποτέ τόσο βαθιά αναλυμένο κεντρικό (αρχικά τουλάχιστον) θέμα της, κρύβει στα credits της το όνομα του James Cameron και της πρώην συζύγου του, Kathryn Bigelow.

Η σκηνοθέτις του Point Break, μιας αστυνομικής ταινίας με τους Keanu Reeves και Patrick Swayze που ίσως να μη σας λέει τόσα όσο το επίσης δικό της Υποβρυχιο Κ-19, το ’95 βρέθηκε να σκηνοθετεί ένα σενάριο του James Cameron, ο οποίος εκείνη τη χρονιά έκανε τα πρώτα του πειράματα στον τρισδιάστατο κινηματογράφο (ένα χρόνο αργότερα παρουσίασε το Terminator 2: 3-D).

Η ταινία μας ταξιδεύει στις παράξενες μέρες του μακρινού τότε όσο και τώρα 1999, λίγο πριν το πέρασμα στο τελευταίο έτος της χιλιετίας. Στις 30 του Δεκέμβρη, το Λος Άντζελες έχει μετατραπεί σε μια αστυνομοκρατούμενη πόλη, ένα καζάνι που σιγοβράζει στη φωτιά του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της ωμής βίας. Μια πραγματικότητα που δεν απέχει και πολύ από αυτήν του Λος Άντζελες της περασμένης δεκαετίας, όταν η φωτισμένη από τους αστέρες της πόλη, το ’92 σκοτείνιασε κάτω από τα σύννεφα οργής που χαρακτήρισαν τις αιματηρές διαδηλώσεις. Το ’99 λοιπόν, 7 χρόνια μετά, ο Cameron βλέπει την ιστορία να κλιμακώνεται, και την πόλη να χωρίζεται σε δύο είδη κατοίκων: αυτούς που έχουν τη δύναμη, και αυτούς που υπόκεινται τα αποτελέσματά της.

Σε αυτό το ζοφερό μέλλον, προσπαθεί να επιβιώσει ο Lenny Nero (Ralph Fiennes), μια φιγούρα που δε φαίνεται να ταιριάζει με τη συνολικότερη εικόνα. Η ανασφάλεια και ο ρομαντισμός που χαϊδεύουν το πρόσωπό του, δεν θα έπρεπε να έχουν επιβιώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τουλάχιστον όχι αν δεν συνοδευόταν από τη χαρακτηριστική ικανότητα του φορέα τους να ξεγλιστρά από θανατηφόρα επικίνδυνες καταστάσεις, αν μη τι άλλο με λιγότερες μελανιές απ’ όσες προοριζόταν γι’ αυτόν.

Ο Lenny είναι ένας μικροαπατεώνας, που εμπορεύεται το νέο ναρκωτικό της εποχής. Ένα ναρκωτικό που φαίνεται να έχει βγει από την Ολικη Επαναφορα του Verhoeven, και βασίζεται στη μια κυβερνητική τεχνολογία από αυτές που κάποια στιγμή διαρρέουν στη μαύρη αγορά: ένα μηχάνημα που εφαρμόζεται στο κεφάλι, και με τη χρήση εγκεφαλικών κυμάτων δίνει τη δυνατότητα στο φορέα όχι μόνο να καταγράφει αυτά που βλέπει, κάνει, αισθάνεται, αλλά να δει και να αισθανθεί αυτά που έκανε και κατέγραψε ένας άλλος χρήστης.

Ο Lenny όμως, εκτός από «αη Βασίλης του υποσυνείδητου», είναι και ένας εθισμένος χρήστης, που βρίσκει την πανάκεια στο σύνδρομο ηττοπάθειάς του ξαναζώντας τις στιγμές που είχε περάσει με την πρώην ερωμένη του Faith (Juliette Lewis). Και εδώ τα πράγματα μπερδεύονται λιγάκι, αφού η Faith έχει πλέον παρατήσει το συμπαθή απατεωνάκο μας, για τα μάτια ενός σκοτεινού manager, που στο πελατολόγιο του έχει και έναν ράπερ με –όπως αφήνεται να εννοηθεί- μεγάλη κοινωνική επιρροή. Όμως ο ράπερ δολοφονείται, και όπως φαίνεται, μια φίλη του Lenny έχει καταγράψει το όλο περιστατικό σε μια δισκέτα, πράξη την οποία πληρώνει με τη ζωή της.

Σε μια ταινία δυόμισι ωρών περίπου, η Bigelow έχει να αναμετρηθεί με πολλά θέματα, και το όμορφο σκοτεινό μελλοντολογικό φιλμ νουάρ, μετατρέπεται σε ένα χαοτικό whodunit με εσάνς ερωτικού θρίλερ, που επιφυλάσσει για το τέλος ένα διπλό φινάλε υπόδικο για το σφάλμα της άλογης παραπλάνησης του θεατή, και το κλισέ του δολοφόνου που με παρατεταμένο το όπλο του, αναλύει το σατανικό του σχέδιο στον ήρωα. Και επειδή αυτό μάλλον δεν είναι αρκετό, ακολουθεί και η λύση του αρχικού –αφελώς αυξημένης σημασίας- μυστηρίου, που γίνεται εν μέσω βίαιης διαδήλωσης, η οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν κρατά παρά μερικά λεπτά…

Αν όμως υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει μέσα από τις τρύπες του σεναρίου στο τελευταίο 40λεπτο, είναι η υπέροχη ερμηνεία του ανερχόμενου ακόμη τότε Ralph Fiennes, που μετά από δύο εκπληκτικές εμφανίσεις στη Λιστα του Σιντλερ και στο Quiz Game, επιδεικνύει για άλλη μια φορά τις εξαίρετες δυνατότητές του. Και μετά πήγε και έπαιξε με τη J.Lo, ok…

Βαθμολογία: 6/10

---