ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών

Δευ 23 Μαϊ 2005
Cannes 2005: Όταν ο Εμίρ λείπει σε ταξίδι για δουλειές
Τα Enfants του Παραδείσου

Ο Grand Prix Jim Jarmusch δεν θα μπορούσε εκφράσει με πιο εύστοχο τρόπο την 58η έκδοση του κινηματογραφικού γεγονότος της χρονιάς. Τι κι αν ο χρυσός φοίνικας δεν κατέληξε στα χέρια του, όταν κάποιο άλλο αγαπημένο πρόσωπο της οικογενείας – το «παιδί» των αδερφών Dardenne - μπαίνει στον κλειστό κύκλο των δις palm d’or βραβευμένων ακολουθώντας τους Shohei Imamura, Bille August, Luchino Visconti, Emir Kusturica και Francis Ford Coppola;
Τι κρατάμε, λοιπόν, φτάνοντας στο τέλος της ίσως πιο ομογενούς sélection των τελευταίων χρόνων; Βεβαίως την εντυπωσιακή λίστα των ξεχωριστών βραβευμένων, αλλά όχι μόνο. Το περιοδικό – σύμβολο της nouvelle vague Cahiers du Cinéma συνεχίζοντας, μισό αιώνα μετά, να θέτει τα καίρια ερωτήματα της 7ης τέχνης αναρωτιέται : ποιος είναι ο ρόλος των κινηματογραφικών φεστιβάλ στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης;
Ως κυρίαρχο σινεμά των ημερών μας παραμένει, χωρίς αμφιβολία, η χολυγουντανού τύπου βιομηχανία.Ακολουθώντας τους μηχανισμούς της παγκοσμίου αγοράς, το Χόλυγουντ -ο εκφραστής του διεθνούς εμβέλειας κινηματογραφικού ονείρου – δεν αποτελεί παρά μέρος των κυρίαρχων εμπορικών συμφερόντων. Χωρίς αφοριστικές διαθέσεις και κατανοώντας την αναγκαιότητα των οικονομικών βάσεων ακόμη και για τη γέννηση του προïόντος-φιλμ, αναζητούμε τη θέση του «άλλου σινεμά».
1540 φιλμ από 97 χώρες του κόσμου μεταξύ των οποίων: Νότια Αφρική, Κορέα, Σρι Λάνκα, Ουγγαρία, Μαρόκο, Σενεγάλη, Μεξικό, Ισλανδία είχαν την ευκαιρία να προβληθούν κατά τη διάρκεια του festival de Cannes 2005 και των παράλληλων κινηματογραφικών εκδηλώσεων. Μήπως ήρθε η ώρα για την εναλλακτική σινε-παγκοσμιοποίηση; Και αν τα κινηματογραφικά φεστιβάλ « γίνονται οι σύνδεσμοι της αεναούς κυκλοφορίας μιας άλλης ιδέας για τον κινηματογράφο από εκείνη που προωθεί η αγορά » τα Cahiers du Cinéma υπογραμμίζουν τον κίνδυνο της δημιουργίας ενός σινεμά μόνο για φεστιβάλ με καμία περαιτέρω δυνατότητα παρουσίας.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε το πιο ωραίο project του Robert Redford: το φεστιβάλ του Sundance. Ο για πολλούς «δύσκολος» ανεξάρτητος κινηματογράφος βρήκε στη μακρινή Yuta όχι μόνο λόγο ύπαρξης αλλά και σημείο επαφής με το ευρύτερο σινέ-κοινό. Το κλασικό πλέον παράδειγμα του ανεξάρτητου Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες ($1,200,000 κόστος παραγωγής και $24,741,700 εισπράξεις μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ) αποδεικνύει ότι αν και τα 261,475 δολάρια εισπράξεων της Rosetta (στις Ηνωμένες Πολιτείες) είναι μάλλον αποθαρρυντικά, δεν ακυρώνουν τις προσδοκίες για μία καλύτερη πορεία του φετινού L`Enfant των αδερφών Dardenne.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.