---

A Good Year (2006) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Μια Καλή Χρονιά
Δραμεντί | 118' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 30 Νοε 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 24/4/2007 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 19/3/2015 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά - Ρωσικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.06/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Όλα ωριμάζουν… κάποια στιγμή.

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2006

A Vineyard Carol – Ο αμείλικτος βρετανός χρηματιστής Μαξ Σκίνερ, ένα σκοπό έχει καθημερινά στο μυαλό του. Να οδηγεί το χρηματιστήριο σε ακραίες τάσεις, ώστε με τις κατάλληλες κινήσεις, την σωστή στιγμή, να αποφέρει στην εταιρεία του κέρδη πολλών εκατομμυρίων λιρών. Ένα πρωινό ανοίγοντας την αλληλογραφία του, θα βρεθεί μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη, όταν θα πληροφορηθεί πως ο μακρινός του θείος Χάρι, του κληροδοτεί το εξοχικό αγρόκτημα της Προβηγκίας, όπου μικρός περνούσε τα καλοκαίρια του. Επιστρέφοντας σε αυτό προκειμένου να ελέγξει την κατάσταση του, ώστε να το πουλήσει το συντομότερο δυνατόν, θα έλθει σε επαφή με την Γαλλική φύση, που θα του αγαλλιάσει την ταραγμένη από τις οικονομικές δοσοληψίες ψυχή και θα του αλλάξει ριζικά τρόπο σκέψης…

Scott-οδύνη – Κάποια στιγμή περίμενα πως η δημοφιλής νουβέλα του Peter Mayle, Θα περνούσε από τις τυπωμένες σελίδες στο σελιλόιντ. Και αυτό διότι το Χόλιγουντ αρέσκεται ιδιαίτερα στο να μας προσφέρει παραμύθια τέτοιου τύπου, όπου αχόρταγοι άρπαγες του ημερήσιου διακινούμενου χρήματος, από την μια στιγμή στην άλλη – κυριολεκτικά – μεταλλάσσονται σε αγρότες, καλλιεργητές αμπελώνων. Είναι όμως και στην εξωχολιγουντιανή πραγματικότητα εφικτή μια τέτοια μετάλλαξη χαρακτήρα, ώστε να καταστήσει έστω και ελάχιστα εφικτό τον σεναριακό σπινθήρα που στηρίζεται ολάκερη η ιστορία του Good Year? Αν αναλογιστούμε πάντως το παράδειγμα του σκηνοθέτη του, που στο παρελθόν του μπορεί να έχει ασχοληθεί από τα αιμοβόρα Alien μέχρι τον πεινασμένο Hannibal και από τις ανατρεπτικές Thelma And Louise μέχρι το μιλιταριστικό Black Hawk Down, ουδέποτε είχε όμως είχε δείξει στοιχεία δημιουργού κομεντί, τότε μάλλον όλα μπορούν να συμβούν.

Με χιούμορ του 1965 – Αν καταφέρνει πάντως κάτι ο περί ου ο λόγος Ridley Scott, είναι να με κάνει να πιστέψω πως για μεγάλο μέρος της αξίας των προαναφερόμενων (και καμιάς ντουζίνας ακόμη) φιλμς, δεν ευθύνεται εκείνος για την υψηλή ποιότητα τους. Πώς να εξηγήσω διαφορετικά πως εδώ, όχι απλά παίζει άτεχνα με το χιουμοριστικό στιλ, αλλά επιχειρεί να φορέσει τον μανδύα της γαλλικής ανάλαφρης κομεντί που υπήρξε στην μόδα, τουλάχιστον προ σαράντα ετών, όταν βασίλευε το ύφος του Gerard Oury. Κάτι παρόμοιο προσπαθεί να προσδώσει στο Good Year, δίνοντας στον χαρακτήρα του – υπενθυμίζω έναν αμείλικτο επιχειρηματία, άριστο γνώστη της παγκόσμιας αγοράς – μορφή ευήθη, από την στιγμή που θα πατήσει το πόδι του στην Γαλλία. Δεν γνωρίζει πως να οδηγεί στα δεξιά (αστείο που επιτέλους εξαντλήθηκε, please), πώς να βγει από την άδεια πισίνα που έπεσε κατά λάθος (τι κουτή σεκάνς!), πώς να αντιμετωπίζει τους απειλητικούς σκορπιούς και εντέλει πώς να γεύεται το καλό κρασί, που εκεί κρύβεται και το βασικό νόημα της υπόθεσης!

Βυσσινάδα! – Τον σύγχρονο Cary Grant, που καλείται να υποδυθεί τον μεταλλασσόμενο χαρακτήρα του Μαξ, θα τον περίμενε κανείς, μειλίχιο και προσηνή, στην παρουσία του στο πανί. Ανταυτού ο γκροτέσκος και γνωστός για τα θυμωμένα του χαρακτηριστικά Russell Crowe, κρίνεται ως παντελώς αταίριαστος για τον ρόλο, ακόμη και αν προσπαθεί υπερβολικά να αποδώσει, μάταια, την βρετανική προφορά. Η λανθασμένη επιλογή της επανάληψης της θρυλικής συνεργασίας των Scott – Crowe στον Gladiator, σε μια ταινία εκτός κλίματος και των δύο, εντέλει, δεν απέφερε καρπούς, έστω και αν την κατάσταση σώζουν ελαφρώς οι περιφερειακοί ρόλοι. Δηλαδή ο μεγάλος Albert Finney, που επανέρχεται σε φλασμπάκ στην μνήμη του πρωταγωνιστή ως ο καλός θείος, η υπέροχων (έστω και μαυρισμένων) γοφών Γαλλιδούλα Marion Cotillard και η πανέμορφη Αυστραλέζα Abbie Cornish, που είναι ζήτημα λίγων ταινιών να πάρει τα σκήπτρα από την Kidman.

Τελικά αυτό που μου έφερε στο νου το Sideways-ύφους, A Good Year, είναι κάτι μπουκάλια κρασιού (?) με σβησμένη από την πολυκαιρία ετικέτα, που μπορεί να βρει κανείς σε κάτι ξεχασμένα ντουλάπια της γιαγιάς, που ανοίγοντας τα απογοητεύεται στην γεύση της…ξινισμένης βυσσινάδας!

Βαθμολογία: (4/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος

---

Παρασκευή 27 Απριλίου 2007

A GOOD YEAR

25 λέξεις - Βρετανός υπερφίαλος χρηματιστής, κληρονομεί μια μεγάλη έκταση αμπελώνων στην γαλλική επαρχία. Την στιγμή που λογαριάζει την πώλήση του αγροκτήματος, διάφορα τυχαία περιστατικά και ένας μοιραίος έρωτας, θα του αλλάξουν ριζικά τον τρόπο σκέψης.

Στο Ράφι - Η δεύτερη συνεργασία ενός σούπερ επιτυχημένου διδύμου, του σκηνοθέτη Ridley Scott, με τον πρωταγωνιστή Russell Crowe, μετά τον θρίαμβο του Gladiator, δεν απέφερε τους αναμενόμους καρπούς, τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά. Και ο λόγος δεν είναι τόσο η αλλαγή του ύφους που ακολούθησαν στο Good Year, όσο το ότι δεν ταίριαξε ούτε η αμερικάνικη δημιουργική ματιά στην απεικόνιση της Βουργουνδίας, ούτε η ερμηνευτική άνεση του Αυστραλού, ως ένας νέος ενδεχόμενος James Stewart. Παρόλα αυτά στο DVD το φιλμ κύλησε πολύ πιο ευχάριστα από την κινηματογραφική θέαση, κυρίως λόγω του χαλαρού κλίματος που κινείται, που είναι γεμάτος από νοσταλγία και ηλιόλουστα τοπία, άσχετα αν τα δεσίματα δεν είναι και τα καλύτερα δυνατά. Χώρια που σας δίνεται και η ευκαιρία να δείτε την κούκλα Marion Cotillard, όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι κρυμμένη πίσω από την μάσκα της Edith Piaf (La Vie En Rose) αλλά και τον σπουδαίο Albert Finney, ως θείο στα πλάνα που ο κεντρικός ήρωας αναπολεί το παρελθόν.

Disc - Το δισκάκι της Odeon, προσφέρεται στο κοινό σε δύο εκδόσεις, όπως συνήθως, μία προς ενοικίαση και μία προς πώληση σε special edition, εντός των προσεχών εβδομάδων. Τα τεχνικά στοιχεία του δίσκου δεν είναι και τα πιο προσεγμένα, αφού η εικόνα, μοιάζει στο αναμορφικό widescreen κάδρο της ξεθωριασμένη, σαν ο ήλιος να έκαψε ελαφρώς τα καρέ. Ηχητικά, η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη στην μπάντα Dolby Digital 5.1, κυρίως λόγω της πολύ καλής απόδοσης των διάλογων από το κεντρικό κανάλι και της σωστής αναπαραγωγής του μουσικού θέματος. Το πιο αξιοσημείωτο κομμάτι των έξτρας αφορά την βινιέτα Postcards From Provence, με πλάνα από τα γυρίσματα όπου μιλούν ο Scott με τον σεναριογράφο Marc Klein. Ακόμη θα βρείτε τρέιλερς και μουσικά βίντεος από την παράξενη μπάντα The Ordinary Fear Of God, όπου έχει βάλει το χεράκι του και ο Crowe.

Μμμμ… - Μικρή απογοήτευση συνόδευσε την πρώτη παρακολούθηση του A Good Year, στην αίθουσα. Στο σαλόνι η κατάσταση ήταν λιγάκι καλύτερη, πιθανότατα λόγω και της κατανάλωσης ενός καλού γαλλικού κρασιού που χαλάρωσε αισθήσεις και απαιτήσεις.

ΕΙΚΟΝΑ – (4/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (5/10) Α GOOD YEAR – (4/10)

Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)

---

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Η επιτυχημένη νουβέλα του Peter Mayle δεν έμεινε ανεκμετάλλευτη και όπως τόσες άλλες, κάποια στιγμή βρήκε διέξοδο προς την μεγάλη οθόνη. Όπως όμως γίνεται στην πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων, σε προκαταβάλει η ανησυχία. Μια ανησυχία που σχετίζεται καθαρά με το κατά πόσο πιστά μπορούν οι σελίδες ενός βιβλίου να μεταφερθούν στο κινηματογραφικό πανί. Δυστυχώς, το “Μια Καλή Χρονιά” δεν αποτελεί ένα καλό δείγμα εκπροσώπησης του είδους.

Η ταινία βασίζεται πάνω σε ένα υπόβαθρο, συναισθηματικό και μη, που απευθύνεται καθαρά στο αμερικάνικο κοινό το οποίο μπορεί πιο εύκολα να συγκινήσει. Μόνο στα όνειρα άλλωστε ένας τόσο πλούσιος κι επιτυχημένος άντρας σαν τον κεντρικό ήρωα της ιστορίας θα μπορούσε να παρατήσει τα πάντα για μια αγροτική και χαλαρή ζωή. Είτε μας αρέσει είτε όχι, στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και δεν έχω πρόβλημα με το παραμύθι που προσπαθούν ορισμένες φορές οι ταινίες να μας πλασσάρουν. Το αντίθετο θα έλεγα αφού, λίγο-πολύ, όλοι μας έχουμε την ανάγκη του στην ζωή μας. Αυτό που είναι ενοχλητικό είναι η ευκολία και η απλούστευση των καταστάσεων.

Η συγκεκριμένη ταινία πρέπει να ήταν η πρώτη, ίσως και η τελευταία, ταινία του Ridley Scott με κωμικά στοιχεία. Έχει αποδείξει στο παρελθόν πολλάκις την σκηνοθετική του αξία σε μεγαλοπρεπείς κι επικές ταινίες όμως, η καλή διάθεση που έχουμε απέναντι στο έργο του αρχίζει να κλονίζεται σε αυτή τη νέα προσπάθεια. Τα κλισέ στοιχεία που χρησιμοποιεί προσπαθώντας να εξιτάρει την κωμική μας διάθεση δεν πετυχαίνουν τον σκοπό τους αφού, τα έχουμε δει τόσες και τόσες φορές που όχι μόνο είναι κουραστικά και προβλέψιμα αλλά, έχουν πάψει πλέον να είναι αστεία. Μπορεί η καλή διάθεση για χρήση χιούμορ να υπάρχει όμως, είναι τόσο παλαιομοδίτικο που σπάνιες φορές θα κάνει το χειλάκι μας να γελάσει. Κι αυτό όχι γιατί το διασκεδάζουμε πραγματικά αλλά γιατί δεν μένουμε αμέτοχοι μπροστά στην αφέλεια που παρακολουθούμε.

Ο Russell Crowe είναι ένας ηθοποιός που μπορεί να απολαμβάνουμε να τον βλέπουμε ως ένδοξο ήρωα, ως μονομάχο ή ως δραστήριο μέλος μιας εγκληματικής κοινωνίας όμως, ως καλοκάγαθος επιχειρηματίας με ξαφνικές ανησυχίες περί ζωής δεν πείθει. Παρεμένει συμπαθής στα μάτια μας όμως, όσο κι αν ομολογουμένως το προσπαθεί, δεν μπορεί να περάσει από την σκληρή όχθη που τον έχουμε συνηθίσει στην αντίπερα, εκείνη της ευαισθησίας και της τρυφερότητας. Η αδυναμία του Scott λειτούργησε αρνητικά, επιβαρύνοντας κι άλλο το μέτριο σύνολο.

Μπορεί η ταινία να αποπνέει έναν γλυκόπικρο αέρα ευαισθησίας, τρυφερότητας κι αναπόλησης όμως, είναι τόσο πολυφορεμένος ο τρόπος απόδοσής τους που δεν έχουν την ικανότητα να σε παρασύρουν. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα κωμικά στοιχεία που ενώ είναι τοποθετημένα σε σωστές δόσεις και στα σημεία που θα έπρεπε, προσπαθώντας να μην είναι υπερβολικά, καταλήγουν να είναι μονότονα. Μπορεί η φωτογραφία και οι εξοχικές εικόνες του παρελθόντος αλλά και του παρόντος να είναι μαγευτικές όμως, δεν καθιστούν ένα αρκετά ικανοποιητικό στοιχείο ώστε να ξεχάσουμε όλα τα άλλα.

Βαθμολογία: (5/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.