---

- EοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½, οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Almodovar, Pedro

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Pedro Almodóvar Caballero

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: AοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½
- HοΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: 24 Σεπτεμβρίου 1949
- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½: Calzada de Calatrava, Castilla-La Mancha, Spain

---

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Τον Pedro όλοι τον ξέρουμε καλά. Άλλοι αγάπησαν με πάθος την Kika, άλλοι προτίμησαν τις Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσεως , άλλοι πάλι συνήθισαν να κάνουν βόλτες με Ψηλά Τακούνια. Είναι αλήθεια ότι τίποτα δε μας ξενίζει στον αγαπημένο μας Pedro. Ή πρέπει να πω τίποτα δε μας ξένιζε; Γιατί εγώ νομίζω ότι αυτή η τελευταία του πολύπαθη ταινία κάπως μου την έδωσε. Και θα σας πω παρακάτω το γιατί.
Ο Pedro γεννήθηκε στην επαρχία της La Mancha, ως άλλος Δον Κιχώτης. Από μικρός έβρισκε καταφύγιο στα σκοτεινά σινεμά, γιατί οι φραγκισκανοί καλόγεροι που του δίδασκαν τα... χίλια μύρια του προκαλούσαν έναν κάποιο εκνευρισμό (ναι, ναι, φυσικά και το story του Mala Educacion είναι αυτοβιογραφικό, δεν το ξέρατε;). Στα δεκάξι του κατάφερε να πάρει τα ηνία στα χέρια του: μόνος και χωρίς λεφτά φτάνει στη Μαδρίτη με όνειρο να κάνει ταινίες. Όμως ο κακός Franco ακριβώς τότε είχε διατάξει να κλείσουν την επίσημη Σχολή Κινηματογράφου πράγμα που αναγκάζει το μικρό Pedro να αλλάξει ατραπό, όχι όμως και πορεία. Ο στόχος του παρέμενε πάντα ο ίδιος, μόνο που τώρα προσπάθησε να τον προσεγγίσει διαφορετικά. Μετά από διάφορες δουλειές βρήκε την πρώτη του κανονική (με την έννοια ότι μπορούσε να του προσφέρει άνετα μέσα για βιοπορισμό) δουλειά στην Εθνική Τηλεφωνική Εταιρεία της Ισπανίας. Αυτή η δουλειά του πρόσφερε μια μοναδική ευκαιρία: να μελετάει την μεσο-αστική τάξη, η οποία του έδινε αργότερα υλικό για τις ταινίες του. Αυτή η δουλειά ήταν επίσης που του έδωσε τα οικονομικά μέσα να αγοράσει την πρώτη του Super 8 camera και να ριχτεί στον περιπετειώδη κόσμο της κινηματογραφίας.


Η ζωή πάντως φέρθηκε στον Almodovar με το γάντι έκτοτε. Οι ατέλειωτες μικρού μήκους ταινίες του κίνησαν το ενδιαφέρον του ισπανικού μεταδικτατορικού κοινού και ο Pedro βρέθηκε να πρωτοστατεί στο καλλιτεχνικό κίνημα που άνθησε στην Ισπανία μετά την πτώση του Φράνκο, την περίφημη Movida. Οι ταινίες του είχαν μια ιδιαίτερη αισθητική που την έχουν περιγράψει ως μίγμα μπαρόκ και κιτς. Η πρώτη του μάλιστα μεγάλου μήκους ταινία συνέπεσε, κατά καλή του τύχη, με τη χρονολογία γέννησης της δημοκρατίας στην Ισπανία (1980). Η Πέπη, η Λούση και η Μπομ και τ’ άλλα κορίτσια γυρίστηκε στα 16mm και μεταφέρθηκε στα 35mm για να διανεμηθεί και να παιχτεί στις αίθουσες. Ήταν η εποχή που ο Pedro ήταν μέλος ενός μουσικού συγκροτήματος εμπνεόταν από το free cinema και την pop art και ίσως ονειρευόταν ν’ αλλάξει τον κόσμο. Λέω, ίσως... Πάντως στο ότι προσπάθησε όσο μπορούσε να δώσει φωνή στη νέα Ισπανία που ήθελε να έχει πια νέα ήθη και να απελευθερωθεί δε χωράει ίσως. Με τον αδερφό του Agustin Almodovar έκαναν μια εταιρεία παραγωγής και ο κόσμος ήταν όλος δικός τους.


Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσεως έκανε το γύρο των Φεστιβάλ, όπως και οι περισσότερες κατοπινές ταινίες του. Γιατί ο Pedro είναι όντως ο χαϊδεμένος των Φεστιβάλ όλου του κόσμου, πράγμα που φαίνεται όχι μόνο από τις συμμετοχές του, αλλά και από τα βραβεία που σωρεύει. Το πιο glamorous απ’ αυτά είναι όμως αυτό της Ακαδημίας. Oscar Καλύτερου σεναρίου για το Μίλα της , που με τις γοητευτικές πρωταγωνίστριες (δε μας έχει ακριβώς... συνηθίσει σε τέτοιου είδους γοητεία) και το σήμα της Benetton να μοστράρει σε κάθε μπουρνουζάκι όντως μας μίλησε... Μπορεί όμως να ήταν και το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη στις Κάννες. Ή μήπως ο τιμητικός του τίτλος ως Δόκτωρ στο Πανεπιστήμιο της επαρχίας του; Ίσως πάλι να ναι το επόμενο που θα πάρει...





Ααα. Μην ξε χάσω να σας πω και γιατί η Κακή Εκπαίδευση με έκανε λίγο να βγω από τα ρούχα μου. Η Kika ήταν ξεκαρδιστική και ασυνάρτητη με τα τρελά κοστούμια του Jean-Paul Gautier. Η αισθητική φρέσκια και νεανική. Η ματιά ήταν ακόμα νομίζω καινοτόμα. Το Carne Tremula ήταν μαγευτικό. Η τόσο προσωπική και ιδιαίτερη ματιά του μας επέτρεπε ακόμη να αισθανθούμε ότι είμαστε μέρος του κόσμου του. Μάλλον αυτό είναι τώρα το πρόβλημά μου. Ένιωσα εντελώς ξένη.

Στέλλα Παρασχά

---

- οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½ οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½οΏ½:

Πέμπτη 25 Μαΐου 2006

Εν αρχή ην ο Pedro. Και όχι επειδή ανήκει στην σχετικά παλιά καραβάνα με ένα βραβείο σκηνοθεσίας όλο... για τη μητέρα του (1999), αλλά επειδή η άχρωμη παράθεση με αλφαβητική σειρά αποφεύγει τις προσωπικές προτιμήσεις και ταυτόχρονα ξεκινά (κανείς δεν είναι τέλεια) με την αιώνια αδυναμία ονόματι Pedro. Νέος ετών 57, από το 1980 και μετά είναι εδώ απλά για να απαντά σε Everything You Always Wanted to Know About Sex * But Were Afraid to Ask.

Βίκυ Δήμου (Cine Festival)

---

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.