Κλασσικό. Εκτός από τους καταπληκτικούς Αλεξανδράκη και Βουτσά, δύο θεές, δύο αξεπέραστες γυναικάρες του Ελληνικού κινηματογράφου, η κομψή και αριστοκρατική (στην υπόθεση, αλλά και στο προσωπικό στυλ) Ζωή Λάσκαρη, και η γήινη, λαϊκή Μάρθα Καραγιάννη, στα καλύτερά τους. Η δε Καραγιάννη, στον περίφημο χορό της στο νάιτ-κλαμπ, σκηνή η οποία θα αρκούσε για να μείνει η ταινία ιστορική, δίνει μια από τις πιο σέξυ, αισθησιακές παραστάσεις της ιστορίας του Ελληνικού κινηματογράφου, και αφήνει τον Βουτσά στην ταινία και εμάς που παρακολουθούμε, με τα μάτια ορθάνοιχτα και την γλώσσα ως το πάτωμα. Γυναικάρα με τα όλα της, αξεπέραστη.