ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο http://www.cine.gr/film.asp?id=707878]
Mon Oncle (1958)
ΠΛΟΚΗ: Ο κ. Ιλό (Jacques Tati) έχει ένα σπίτι σε μια εργατική κατοικία του Παρισιού, μια αδελφή, έναν ανιψιό κι ένα γαμπρό, τον κ. Αρπέλ.
Το υπερμοντέρνο σπίτι των Αρπέλ είναι το "showroom" της νεόπλουτης και φαντασμένης κυρίας (Adrienne Servantie), που φέρνει τις φίλες της να το επισκεφτούν και να δουν την διαστημικής σύλληψης κουζίνα, όπως ο κύριος Arpel (Jean-Pierre Zola) ξεναγεί τους πελάτες στο δικό του εργοστάσιο.
Ο κ. Ιλό προσπαθεί να προσληφθεί χρόνια στο εργοστάσιο («Θα σας γράψουμε κύριε. Προς το παρόν, δε χρειαζόμαστε ακροβάτες») και κάποτε τα καταφέρνει.
Στον δεκάχρονο ανιψιό του Τζεράλντ (Alain Becourt), κυριολεκτικά δεν λείπει  τίποτα. Παρόλα αυτά ο μικρούλης, δεν συγκινείται από τα παιχνίδια που του παρέχουν οι γονείς του. Το μόνο που θέλει είναι να χάνει τον καιρό του με τον αγαπημένο του θείο, τον φουκαρά αλλά μεγαλόκαρδο κύριο Ιλό, σε πείσμα των γονιών του που δεν καλοβλέπουν την επιρροή του άφραγκου μποέμ θείου πάνω στον ανέμελο μικρό...
ΚΡΙΤΙΚΗ: Το έργο περιέχει αστείες και ευρηματικές σκηνές στο σπίτι των Arpel, το οποίο ο κ. Ιλό προσπαθεί ανεγκέφαλα αλλά ...καλοπροαίρετα να...κατεδαφίσει με τις γκάφες του.
Εκεί που γίνεται ο χαμός του ευρηματικού gag είναι όταν το υψηλής τεχνολογίας τεχνητό ψάρι στο κήπο έχει διαρροή και αρχίζουν οι καλεσμένοι του κ. Αρπέλ να σκάβουν στον κήπο για να την ανακαλύψουν και, αργότερα, στο εργοστάσιο, που ο κ. Ιλό, ως εργάτης, δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή στην κατασκευή πλαστικού σωλήνα, ο οποίος αποκτά δική του ...προσωπικότητα και κάνει άνω κάτω την παραγωγή...
Το Mon Oncle (1958) είναι μία ευαίσθητη κωμωδία, τύπου βωβού κινηματογράφου, χωρίς να είναι όμως, με τον Jacques Tati να ερμηνεύει σαν ένας "σοβαρός" Buster Keaton και να πανικοβάλλει το σύμπαν προς τέρψη όλων των αισθήσεων μας! [ΚώσταςΚΓΠ06022018](9/10)

ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ