Αυτό τον μήνα συμπληρώνω ακριβώς δέκα χρόνια από το ξεκίνημα του φλερτ μου με την κινηματογραφική κριτική. Έτσι, ένιωσα ότι ήθελα να κάνω κάτι σαν κατάθεση εμπειριών, έστω κι αν αυτές προέρχονται από το σύνολο της ζωής μου. Όχι, δεν θα σας παραθέσω φωτογραφίες από το παιδικό μου άλμπουμ, ούτε θα είχε κάποιο ενδιαφέρον το βιογραφικό μου. Λέω να καλύψω τη ματαιοδοξία μου με την παράθεση των 100 ταινιών που, ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρώ ως τις καλύτερες που έχω δει ποτέ μου.

Αρχικώς, ως ιδέα ήταν εύκολη. Αλλά συνάντησα πολλά προβλήματα και η προσπέραση τους μου προκάλεσε ακόμα περισσότερα. Βασικά, συνειδητοποίησα το πόσες ταινιάρες υπάρχουν. Ο αριθμός είναι πράγματα τόσο μεγάλος, που για να καλυπτόμουν απόλυτα, ήθελα ένα τοπ χιλίων ταινιών. Κι επειδή αυτό θα ήταν «too much», έσκαγα κάθε φορά που αναγκαζόμουν να βγάλω εκτός, ταινίες που αληθινά αγαπάω. Αφήστε που έπρεπε να μπουν σε σειρά. Αλλά όπως και στη θεώρηση μου ως κριτικός, έτσι κι εδώ άφησα τα της καρδιάς και πήγα στα της κρίσης. Τουτέστιν, με αυστηρά όσο και προσωπικά κριτήρια, αυτές θεωρώ ότι είναι οι καλύτερες ταινίες που έχουν δει το φως της μεγάλης οθόνης...



















































Το 2ο μέρος του αφιερώματος στις 9 Αυγούστου...

---